In today’s era, when the spread of mass communication tools has made it possible to share people’s experiences with others even from far distances, many people are eager to participate in They take a step and enter these markets, but after receiving a trading code and entering the world of financial markets, they soon realize that trading and earning profit is not that simple and, like any other specialized work, requires training and experience.
Apart from the issue of knowing which stock or currency is suitable for buying and selling and when to enter the transaction, there are many basic terms and concepts that without knowing them, it will be difficult to even read the trading board of a symbol. Many of us do not know what the numbers and figures that we see on the trading board of a symbol or our broker’s trading page mean, and about terms such as stock float, stock closing price, first price, last trade price, allowed price range, etc. We do not have a complete
In this article, we are going to review the types of prices and learn about their key points that will help in making transactions.
The price of stock symbols shows the status of that share during different periods in the capital market. This price is floating and decreases or increases based on the supply and demand for the share.
Analysts and investors of the capital market follow and examine these price changes in different time frames using different software or the trading board of the stock market in order to guess its next movement in the future based on the past behavior of the price.
◊ Be sure to read this article: Free stock market training from zero to one hundred
In general, there are 8 prices in the trading board of each symbol, which are:
The price at which the first trade of the trading day is made.
The price at which the last transaction of the trading day is done.
The weighted average of the prices at which the share was traded during a trading day.
The closing price of the share is on the previous trading day.
The minimum and maximum price at which the share can be traded on the current trading day is called the allowable price and the range of the allowed price fluctuation for the share.
The lowest and highest price at which the share was traded on the current trading day makes up a range called the daily range.
(We call the lowest price Low price and the highest price High price).
It shows the amount of price fluctuation of a share during the current trading week and consists of the minimum and maximum price at which the share is traded in a week.
It shows the amount of price fluctuation of a share during a year and consists of the minimum and maximum price at which the share is traded in a recent year.
The meaning of the last transaction price (Close price) is the price at which the share was traded for the last time in a trading day. Normally, this price is variable due to the high volatility of the market. Therefore, for the price of a share, the closing price is used, and nevertheless, the price of the last transaction is of great importance. For example, if a person intends to place an order for a share and wants his registered order to be completed more quickly and more likely, he should pay attention to the price of the last transaction and consider the price of the order as a price close to it.
Each stock in each trading day may be traded thousands of times in its allowed range and experience different prices until finally, a daily candle is formed. This candle consists of the following four prices:
The first price (Open price)
Last price (Close price)
The highest price
The lowest price (Low price)
Now the question is, which price should we consider as the price of the share among the multitude of prices at which the share is traded?
This price is the final price, which is the basis for calculating and determining the origin of price changes and the permissible price range for the next day. For example, suppose that the closing price of a share in the trading board is 4000 Tomans. In such a case, if the allowed price fluctuation range is between negative 5% and positive 5%, this share can fluctuate between the prices of 3800 Tomans and 4200 Tomans during the future trading day. This specified interval is not certain, and it is possible that a share may be traded only at its price ceiling of 4,200 Tomans during a day and a buying queue will be created, or it may be traded at a price between its price ceiling and floor and never experience the ceiling and floor prices. .
To check how to calculate the final price of a share, it is first necessary to know what the base volume of the share is. The number of shares of a company that must be bought and sold during a trading day so that the share is allowed to experience an increase or decrease in price based on the ceiling of its fluctuation range on the next day, is called the base volume. This volume is equal to 0.0004 shares of a company in the first and second markets of the stock exchange and the base market of the over-the-counter market. To see this value, you don’t need to calculate because it is calculated by the stock exchange organization and found on the site, easily and by searching the name of the desired symbol, you can see the base volume of the share.
The closing price of a trading symbol in the Iranian Stock Exchange is actually the weighted average of the prices at which the share was bought and sold during a trading day. To get the closing price of a stock symbol, simply multiply the price of each transaction by the number of shares traded at that price. Get the total of these values and finally, divide the total by the total number of shares traded during that day.
◊ Be sure to read this article: fundamental analysis training
Of course, it should be noted that this value obtained is correct in the case that the base volume of the trading symbol is filled, that is, the volume of transactions is greater than or equal to the base volume. Otherwise, these calculations are done in another way, which we will talk about in detail regarding the calculation of the final price according to the base volume of the share.
For example, suppose you want to find the closing price of a stock whose daily basis volume has been filled. If the final price of the share is 4000 Tomans, assuming that the share can fluctuate from negative 5% to positive 5% of this price, the allowed price range for the share’s fluctuation will be (3800 to 4200). If 5000 shares of this symbol are traded at the price of 3900 Tomans, 7500 shares at the price of 4200 Tomans, 1500 shares at the price of 4080 Tomans, 3700 shares at the price of 4150 Tomans and 1000 shares at the price of 4050 Tomans.
First, we multiply the price of each transaction by the number of shares traded at that price and add the result:
19500000 = 39000 × 5000
3150000 = 4200 x 7500
6120000 = 4080 x 1500
15355000 = 4150 × 3700
405000 = 4050 x 1000
76525000 = 4050000 + 15355000 + 6120000 + 3150000 + 19500000 = total
How to calculate the opening price of shares on the next trading day (the closing price of the share on the current day) using the closing price of the previous day and the base volume of the share
If the base volume of the share is not completely filled, or in other words, the volume of transactions carried out during a trading day is less than the base volume of the share.
Suppose in the previous example, the base volume of the share is 34,000 Tomans and the closing price of the share on the previous day is 4,000 Tomans. To calculate the opening price of the share on the next day (the closing price of the current day), you must do the following:
In the previous part, we obtained the weighted average of the traded share prices and the volume of transactions was 18,700 transactions in the current day.
In other words, to calculate the closing price of a share, if the weighted average of the traded prices of that share changes during the current day compared to the closing price of the previous day, and the number of traded shares (trading volume) during the day is equal or more If it is based on the volume of the share, the total amount of X Tomans is considered in determining and calculating the final price; But if the trading volume is less than the base volume and the ratio of the trading volume to the base volume is less than one, then X Tomans will be added to the previous day’s closing price.
◊ Be sure to read this article: price action training
Several factors affect the calculation and determination of the final price of shares, among them, we can mention the volume of transactions carried out in a trading day, the volume of the share basis, the increase of the company’s capital, the provision of pre-emptive shares for shareholders and other cases, which in this article, two We examine the most important influencing factors separately.
As mentioned earlier, the closing price of a share includes all the prices that have been achieved during a trading day and within the allowed range of fluctuation of the share in question. Each of the prices at which the share is traded has a specific volume, and all these trading volumes, which were mentioned in the formula for calculating the final price, will be used and effective in determining the final price of the share.
The base volume is one of the factors that is included in the calculation of the closing price of the share so that all the allowed changes in one trading day are taken into account to determine the opening price of the shares on the next day. This volume has an important relationship with the final price of the share and its determination, and its existence causes that the final price does not change much if the volume of daily transactions is low. For example, if a stock faces a buying or selling queue during a trading day and the trading volume of that day is very small compared to the base volume of the stock, the closing price of the stock will not change much.
This issue is very helpful in negative market days and reduces the continuous decline of the share price and the locking of its selling queue. At the same time, it will cause that the shares in the sales queue will be exchanged with a suitable volume and with the entry of new shareholders, the strength and intensity of the price decline will be reduced, and if the transaction does not take place, the brake on the price decline will be pulled. On the other hand, it can control the price and the excessive growth of small stocks in the positive aspects of the market.
Suppose, instead of the closing price, the price of the last transaction is considered as the basis for the price of the next day’s transactions. In such a case, if most of the transactions during the current day are done at the price floor and only the last transaction is done at the price ceiling, the price of the next day’s transactions will be based on the current day’s price ceiling, which is invalid. The reverse of this issue is also possible.
It means that all the transactions of the current day are done at the price ceiling and only the last transaction, whose volume is less than the rest of the day’s transactions, should be done at the price floor. In this case, the price floor is considered the basis of the next day’s trading price, and this price, which is considered as the basis, will not be valid and may have been created as a result of behind-the-scenes speculations. For this reason, in order to avoid invalidation of the base price of future trading, the closing price is the best price that can be considered as the opening price of the next day.
This phrase is a slang and common term among stock market traders. For example, let’s assume that a share had a positive fluctuation of 0.5% during most of the current trading day and was traded around this, but in the last 30 minutes of the day, the price increased and had a positive fluctuation of 5% and was traded around 5%. . On the other hand, the trading volume in these 30 minutes should be approximately equal to 10% of the total trading volume of the current day. In such a case, due to the fact that the volume of a large part of the transactions was carried out in the positive fluctuation range of 0.5%, the closing price of the share will be closer to 0.5% than 5%, and I say that the closing price of the share has not been filled.
1. The price of the last transaction is the current price of a share, and in fact, it is the last price at which the share was traded until that moment of the trading day, but the closing price of a share is the average of the prices at which the share was traded during a trading day. has been
2. The price of the last trade is used to create the daily candlesticks of the stock chart; If the closing price does not play a role in the formation of candlesticks in the share chart, it is only considered as the base price of the share on the next trading day.
3. The base volume has no effect on the price of the last transaction, but it is effective in calculating the final price.
4. The price of the last transaction of a share may fluctuate a lot. For example, it fluctuates between negative 5% and positive 5% in an emotional way, but the final price changes are far from excitement and only change with the logical and reasonable growth of the trading volume, which is much slower than the changes in the price of the last transaction of the share. .
5. In a share that failed to fill its base volume, it is possible that the price of the last positive transaction will grow by 5%, but the closing price of the share will not grow. In such a situation, the shareholder who bought his share on the last trading day and at a positive 5%, did not get a profit.
6. When the base volume of the share is filled, the closing price and the price of the last transaction are equal, and in fact, these two prices grow or fall equally.
◊ Be sure to read this article: What is table reading?
Profit and loss in financial markets will be accurate if you have sold your share, commodity, currency or in general your invested property. Therefore, in the stock market, you can calculate your definite profit or loss when you have sold the desired share; But if you plan to calculate the amount of profit or loss without selling your shares, you can do it in two ways.
The first state is when the market is open. In such a case, the price with which you calculate your profit or loss will be the price of the last transaction of the share. You intend to sell your shares at the moment; Therefore, in such a case, the final price will not have any role in determining your profit and loss.
We consider the next state when the market is closed. At this time, the price is not changing and you are not able to sell your shares and you have to wait until the next trading day. In such a case, the closing price, which is considered the basis of the next trading day’s price, is the best standard price for calculating profit or loss. Although the calculation of profit with this method is not accurate, but because the closing price is an equilibrium price for the next day’s transactions, it will be a good measure for calculating profit and loss.
To view the closing price and the price of the last transaction of a share, you must first enter the website and search for the desired symbol. In this section, you can enter the price of the last transaction, the closing price
Now that we are familiar with the closing price and the importance of using it in the stock market to determine the opening price and the next day’s fluctuation range, we want to talk about the advantages and disadvantages of using it.
Using the closing price, as a criterion and basis for calculating the fluctuation range of the future day, prevents speculators from creating false prices in the share. This price causes the growth or decline of the price of a share to happen based on the reasonable and logical process of supply and demand.
We know that traders enter the market and trade with the aim of making a profit, and if a share is in the buying queue for several days in a row and its trading volume is very low compared to the base volume, the closing price of the share, which is the basis of the day’s trading price It is a future transaction, it will not grow much.
This issue, just as it causes the share price to not grow emotionally and prevents sharp price increases and decreases, it causes a trader who entered the market with the aim of making a profit to be in a difficult situation to achieve the desired profit and the time to reach be very long to his benefit.
The last price or the price of the last transaction is the price at which the stock was traded instantly.
The closing price at the end of the trading day will be the basis of the trading price of the next day.
You can see the closing price and the price of the last transaction of a share by searching for the name of the symbol on the website or the trading panels of your brokerage.
Because the price of the last transaction fluctuates a lot most of the time and is not a valid price to refer to the share price, we use the closing price which is calculated by considering the base volume and the weighted average of all the prices traded on the trading day.
The definitive calculation of profit and loss of a share is done when that share is sold. If you intend to calculate the profit of a share before selling it, the profit calculation is done when the stock market is open, with the price of the last transaction and when the market is closed, with the closing price.
The price difference between the closing price and the price of the last transaction is very important to determine the right time to buy and sell. In most cases, traders consider the closing price for buying and selling a share, not the price of the last transaction, and the reason for this is that the closing price is the basis for starting the next day’s trading.
For example, if the closing price of a share has grown by 0.5%, but the price of the last transaction experienced an increase of 5% and the share is locked in the buying queue, it is better not to buy the transaction. The reason for recommending not to buy in such a situation is that if you succeed and buy a share, the future price of this trading symbol will be lower than the price at which you bought the share, and even if during the entire trading day, it is at its price ceiling. trade, you will still be approximately at the break-even point of the share price with your purchase price.
In this article, we examined the types of prices in the financial markets and examined two of the most important prices, namely the price of the last transaction and the closing price, separately and in detail. We know that the closing price is the basis of the calculation of the opening price of the share and the fluctuation range on the next trading day, which is calculated according to the weighted average of the current day’s trading price, the current day’s trading volume and the volume of the share base. This price is considered as the best price for calculating the opening price of the share on the future trading day because it reduces speculations and is far from extreme fluctuations. In the end, we mentioned that this price and other information necessary to analyze and review a share can be viewed on the Rahvard website.
More than 180 years have passed since the mass consumption of Portland cement and now this product has become one of the most important building materials. Examining the global production and consumption of Portland cement means that cement, as an industrial product, has the highest production figure among all industrial products.
The word “cement” literally means “glue” and “cement” in construction materials is a glue that is able to stick sand particles (aggregate) due to mixing with water and does not dissolve in water even after hardening. This type of cement is called hydraulic cement and is basically composed of calcium oxide. This oxide combines with aluminum, silicon and iron oxides and creates mineral compounds or phases with cement properties.
Although mankind has been familiar with materials that have hydraulic properties and do not dissolve in water after hardening, it was about 230 years ago that scientific and systematic investigations were carried out on this type of mortar and the main factors of their cementity. Started.
At the beginning of the work, kilns similar to lime kilns were used to produce cement, and due to its great popularity, at the end of the 19th century, rotary kilns were invented, and now the technology is such that with the minimum possible energy consumption and manpower, capacity kilns 10,000 tons are supplied per day.
The main materials for the production of cement are: limestone and clay (silica and alumina), which are found in abundance in nature, but are not in a form that can be used directly in the production of cement.
Quicklime or calcium oxide is one of the main ingredients in making cement. Calcium oxide is obtained by baking limestone or calcium carbonate at a temperature of about one thousand degrees Celsius. This process is not done separately and in the cement production process and during the heating of lime and clay mixed powder, first the lime particles (calcium carbonate) are baked at a temperature of about 1000 degrees Celsius and turn into calcium oxide or quicklime. In this heat, the chemical water of the clay is also separated from it. At temperatures higher than 1000 degrees Celsius, calcium oxide (quick lime) is combined with silicon, aluminum and iron oxides and cement phases are formed.
This substance, which is found in most natural stones, is one of the main ingredients in making Portland cement. When silica is heated, changes occur in its crystal structure. In the cement kiln at about 1400 degrees Celsius, silica is combined with lime and silicate is formed. Ordinary clay contains large amounts of silica. The amount of silica required is 17 to 26% of the weight of cement, and if these amounts cannot be provided using ordinary clay, it can be provided using other sources.
Alumina, or pure aluminum oxide, is present in large quantities in clay. Alumina in cement making has the effect of auxiliary melting and during cement baking, it reduces the baking temperature of raw materials. In terms of cement chemistry, due to the heat inside the rotary kiln, it combines with lime and forms three calcium aluminates. The presence of this compound oxide inside the produced cement causes the cement to set faster and generate more heat when mixing cement with water. Cement mortar that contains tricalcium aluminate oxide less than 5% is resistant to sea water and other sulfated waters and does not degrade.
Like alumina, ferric oxide plays the role of melting aid in cement making and reduces the firing temperature of raw materials inside the furnace. This oxide is combined with lime in the furnace and during baking, forming the four-calcium aluminofrite compound oxide. Iron oxide is the main constituent of most iron ores; Therefore, ferric oxide is more or less present in most clay minerals, and in most raw materials for making cement. In manufactured Portland cement, its compound oxide is formed, which darkens the color of the cement. It should be noted that white cement does not contain iron oxide.
This oxide plays the role of melting aid in the baking process and should not be more than a certain amount (5%) because it does not combine with other cement compounds and does not enter the cement phases and remains free in the cement. Considering that MgO combines with water very slowly after taking cement mortar and leads to volumetric expansion. As a result, hairline cracks are created in cement mortar and concrete, which causes their destruction over time. Therefore, magnesium oxide should not be more than 5% by weight in cement.
◊ Be sure to read this article: fundamental analysis training
Sodium and potassium play a softening role in the cement production process and their amount should not be more than 1% of its weight. The amount of chlorine in all cements should be less than 0.1% by weight due to its destructive role in concrete. The acceptable amount of sulfuric anhydride in Portland, Robar, and Pozzolanic cements depends on their specific surface area. If their specific surface area is between 2000 and 4000 square centimeters per gram, it is 3.5 percent by weight of cement and if the specific surface area of cement exceeds 4000 square centimeters, it is 4 percent by weight of cement. It should be noted that iron ore is added to raw materials as a smelting aid.
Based on the technology available at the cement production site, a combination of these raw materials is brought to the production unit.
At this stage, the raw materials entering the production unit are placed in the primary mill or combined.
After grinding the raw materials and mixing them together, these materials are placed in the raw material storage unit to be transferred to the next stage.
At this stage, the ground raw materials are heated in the furnace (at a temperature of 1500 degrees) (primary heating) and after heating, they are transferred to the rotary furnace. The output of the rotary thermal furnace unit is clinker or the raw material of cement production.
The clinker produced in the previous stage and stored in the clinker silo is transferred to the cement mill and gypsum and other compounds are added to the clinker. The output of this unit is the final cement.
The produced cement is now transferred to cement storage silos and stored in this unit.
بیش از ۱۸۰ سال از شروع مصرف انبوه سیمان پُرتلند (Portland Cement) میگذرد و اکنون این فرآورده به یکی از مهمترین مصالح ساختمانی تبدیل شدهاست. بررسی میزان تولید و مصرف جهانی سیمان پرتلند به این مفهوم است که سیمان به عنوان یک کالای صنعتی، دارای بالاترین رقم تولید در میان تمام کالاهای صنعتی است.
کلمه سیمان در لغت به معنای چسب بوده و منظور از سیمان در مصالح ساختمانی، چسبی است که در اثر ترکیب با آب، قادر به چسباندن ذرات شن و ماسه (سنگدانه) است و پس از سفت شدن نیز در آب حل نمیشود. این نوع سیمان، سیمان هیدرولیک خوانده شده و اساساً از اکسید کلسیم تشکیل میشود. این اکسید با اکسیدهای آلومینیوم، سیلیسیم و آهن ترکیب شده و ترکیبات معدنی یا فازهایی با خاصیت سیمانی را ایجاد میکنند.
اگرچه بشر از هزاران سال پیش با مصالحی که خاصیت هیدرولیکی دارند و پس از سخت شدن، در آب حل نمیشوند، آشنایی پیدا کردهبود، اما از حدود ۲۳۰ سال پیش بود که بررسیهای علمی و سیستماتیک بر روی این گونه ملات و عوامل اصلی سیمانی بودن آنها شروع شد.
در ابتدای کار از کورههایی مشابه با کورههای آهکپزی برای تولید سیمان استفاده میشد و به دلیل استقبال زیاد از آن، در اواخر قرن نوزدهم، کورههای دوّار ابداع شد و هماکنون تکنولوژی به حدی است که با حداقل انرژی ممکن مصرفی و نیروی انسانی، کورههایی با ظرفیت ۱۰۰۰۰ تُن در روز عرضه میشود.
مواد اصلی به منظور تولید سیمان عبارتند از : سنگ آهک و خاک رس (سلیس و آلومین) که در طبیعت به وفور یافت میشوند ولی به شکلی نیستند که بتوان از آنها به طور مستقیم در تولید سیمان استفاده کرد.
آهک زنده یا اکسید کلسیم از اصلیترین مواد در ساخت سیمان است. اکسید کلسیم از پختن سنگ آهک یا کربنات کلسیم در حرارت حدود هزار درجه سانتیگراد به دست میآید. این فرآیند به طور جداگانه انجام نشده و در فرآیند تولید سیمان و در موقع حرارت دادن پودر مخلوط آهک و خاک رس، ابتدا ذرات آهک (کربنات کلسیم) در حرارت حدود ۱۰۰۰ درجه سانتیگراد پخته شده و تبدیل به اکسید کلسیم و یا آهک زنده میشود. در این گرما، آب شیمیایی خاک رس نیز از آن جدا میشود. در درجه حرارت بیشتر از ۱۰۰۰ درجه سانتیگراد، اکسید کلسیم (آهک زنده) با اکسیدهای سیلیسیم، آلومینیوم و آهن ترکیب شده و فازهای سیمان تشکیل میشوند.
این ماده که در اغلب سنگهای طبیعی یافت میشود، یکی از مواد اصلی در ساخت سیمان پرتلند است. وقتی سیلیس حرارت داده میشود، در ساختمان کریستالی آن، تغییراتی به وجود میآید. در کوره سیمانپزی در حدود ۱۴۰۰ درجه سانتیگراد سیلیس با آهک ترکیب شده و سیلیکات تشکیل میشود. خاک رس معمولی دارای مقادیر زیادی سیلیس است. میزان سیلیس مورد نیاز، ۱۷ تا ۲۶ درصد وزن سیمان است و چنانچه نتوان این مقادیر را با استفاده از خاک رس معمولی فراهم کرد، میتوان آن را با استفاده از سایر منابع، تأمین کرد.
آلومینا یا اکسید آلومینیوم خالص، به مقدار زیادی در خاک رس وجود دارد. آلومینا در سیمانپزی اثر کمکذوب و در هنگام پخت سیمان، درجه حرارت پخت مواد خام را کاهش میدهد. از نظر شیمی سیمان، در اثر حرارت داخل کوره دوّار، با آهک ترکیب شده و تشکیل سه کلسیم آلومینات را میدهد. وجود این اکسید مرکب در داخل سیمان تولیدی، باعث میشود سیمان زودتر بگیرد و در هنگام ترکیب سیمان با آب، حرارت بیشتری ایجاد شود. ملات سیمانی که اکسید سه کلسیم آلومینات کمتر از ۵ درصد باشد، در برابر آب دریا و سایر آبهای سولفاتدار مقاوم است و تخریب نمیشود.
اکسید فریک نیز همانند آلومینا در سیمانپزی نقش کمکذوب را دارد و باعث کاهش درجه حرارت پخت مواد خام در داخل کوره میشود. این اکسید در داخل کوره و در هنگام پخت، به همراه آلومینا با آهک ترکیب شده و تشکیل اکسید مرکب چهار کلسیم آلومینوفریت را میدهد. اکسید آهن، اصلیترین جزء تشکیلدهنده اغلب سنگ آهنها است؛ از این رو، اکسید فریک، کم و بیش در اغلب کانیها خاک رس، و در اغلب مواد اولیهی ساخت سیمان وجود دارد. در سیمان پرتلند تولیدی نیز اکسید مرکب آن به وجود میآید که رنگ سیمان را تیره میکند. لازم به ذکر است که سیمان سفید فاقد اکسید آهن است.
این اکسید در فرآیند پخت، نقش کمکذوب را ایفا میکند و نباید از مقدا معینی (۵ درصد) بیشتر باشد، زیرا با سایرترکیبات سیمان ترکیب و وارد فازهای سیمانی نمیشود و آزاد در سیمان باقی میماند. نظر به اینکه MgO پس از گرفتن ملات سیمان خیلی به کندی با آب ترکیب شده و منجر به انبساط حجمی میشود. در نتیجه، تَرَکهای موئی در ملات سیمان و بتن ایجاد میشود که در طول زمان باعث تخریب آنها میشود. بنابراین، اکسید منیزیم نباید در سیمان بیشتر از ٪۵ وزنی آن باشد.
◊ این مطلب را حتماً بخوانید: آموزش تحلیل بنیادی
سدیم و پتاسیم در فرآیند تولید سیمان نقش روانسازی داشته و مقدارشان نباید بیشتر از ۱ درصد وزن آن شود. مقدار کلر در کلیه سیمانها به جهت نقش تخریبی آن در بتن، بایستی کمتر از ۰/۱ درصد وزنی آنها باشد. مقدار قابل قبول انیدرید سولفوریک درسیمانهای پرتلند، روبار و پوزولانی بستگی به میزان سطح مخصوص (بلین) آنها دارد. اگر سطح مخصوص آنها بین ۲۰۰۰ الی ۴۰۰۰ سانتیمتر مربع بر گرم باشد، ۳/۵ درصد وزنیِ سیمان است و اگر چنانچه سطح ویژه سیمان بیش از ۴۰۰۰ سانتیمتر مربع شود، ۴ درصد وزنیِ سیمان است. لازم به ذکر است که سنگ آهن به عنوان کمکذوب به مواد اولیه اضافه میشود.
بر اساس تکنولوژی موجود در سایت تولید سیمان، ترکیبی از این مواد اولیه، به واحد تولید وارد میشود.
در این مرحله، مواد اولیه ورودی به واحد تولیدی، در آسیاب ابتدایی قرار گرفته و یا با هم ترکیب میشوند.
پس از آسیاب مواد خام و ترکیب آنها با یکدیگر، این مواد، در واحد ذخیرهسازی مواد خام قرارمیگیرند تا به مرحله بعد منتقل شود.
در این مرحله، مواد خام آسیابشده در کوره حرارت داده میشوند (در دمای ۱۵۰۰ درجه) (حرارتدهی ابتدایی) و پس از حرارت دیدن، به کوره دوّار منتقل میشوند. خروجی واحد کوره حرارتی دوّار، کلینکر یا ماده ابتدایی تولید سیمان است.
کلینکری که در مرحله قبل تولید و در سیلوی کلینکر ذخیره شد، به آسیاب سیمان منتقل شده و به کلینکر گچ و ترکیبات دیگر اضافه میشود. خروجی این واحد، سیمان نهایی است.
سیمان تولیدشده، حالا به سیلوهای ذخیرهسازی سیمان منتقل شده و در این واحد ذخیره و نگهداری میشود.
در عصر حاضر که گستردگی ابزارهای ارتباط جمعی باعث به اشتراک گذاشتن تجارب افراد با سایرین حتی از فواصل بسیار دور شده، افراد بسیاری با دیدن و شنیدن در مورد سودهایی که تحلیلگران و سرمایهگذاران بازارهای مختلف از جمله بازار بورس ایران کسب میکنند، مشتاق میشوند تا در این عرصه قدم برداشته و وارد این بازارها شوند اما پس از دریافت کد معاملاتی و ورود به دنیای بازارهای مالی، خیلی زود متوجه میشوند که معامله و کسب سود آنقدرها هم ساده نبوده و مانند هر کار تخصصی دیگری نیاز به آموزش و کسب تجربه دارد.
جدا از این مسئله که بدانیم چه سهم یا ارزی مناسب خرید و فروش است و چه زمانی باید وارد معامله شد، اصطلاحات و مفاهیم پایهای بسیاری وجود دارد که بدون دانستن آنها، حتی خواندن تابلوی معاملاتیِ یک نماد هم دشوار خواهدشد. بسیاری از ما نمیدانیم که اعداد و ارقامی که در تابلوی معاملاتی یک نماد یا صفحه معاملات کارگزاری خود مشاهده میکنیم، چه مفهومی دارد و در مورد اصطلاحاتی مثل شناوری سهم، قیمت پایانی سهام، اولین قیمت، قیمت آخرین معامله، بازه قیمتی مجاز و… اطلاعات کاملی نداریم.
در این مقاله قصد داریم انواع قیمتها را بررسی کرده و با نکات کلیدی آن که در انجام معاملات کمککننده خواهدبود، آشنا شویم.
قیمت نمادهای بورسی، وضعیت آن سهم را در طی دورههای مختلف در بازار سرمایه نشان میدهد. این قیمت، شناور بوده و بر مبنای میزان عرضه و تقاضایی که برای سهم وجود دارد، کاهش یا افزایش پیدا میکند.
تحلیلگران و سرمایهگذاران بازار سرمایه با استفاده از نرمافزارهای مختلف یا تابلوی معاملاتی بورس، این تغییرات قیمت را در بازههای زمانی مختلف، پیگیری و بررسی میکنند تا بر اساس رفتار گذشته قیمت، حرکت بعدی آن را در آینده حدس بزنند.
◊ این مطلب را حتماً بخوانید: آموزش بورس رایگان از صفر تا صد
به طور کلی، در تابلوی معاملاتی هر نماد، ۸ قیمت وجود دارد که عبارتند از:
قیمتی که اولین معاملهی روز معاملاتی، در آن قیمت انجام میشود.
قیمتی که آخرین معاملهی روز معاملاتی، در آن قیمت انجام میشود.
میانگین وزنی قیمتهایی که سهم در طی یک روز معاملاتی، در آنها معامله شدهاست.
قیمت پایانی سهم در روز معاملاتی قبل است.
حداقل و حداکثر قیمتی که سهم میتواند در روز معاملاتی جاری در آن معامله شود قیمت مجاز نامیده میشود و دامنه نوسانِ قیمتی مجاز برای سهم است.
کمترین و بیشترین قیمتی که در روز معاملاتی جاری، سهم در آن معامله شده، بازهای را میسازد که بازه روز خوانده میشود.
(کمترین قیمت را Low price و بیشترین قیمت را High price مینامیم).
میزان نوسان قیمتی یک سهم را در طول هفته معاملاتی جاری نشان میدهد و از حداقل و حداکثر قیمتی که سهم در یک هفته در آن معامله میشود، تشکیل شدهاست.
میزان نوسان قیمتی یک سهم را در طول یک سال نشان میدهد و از حداقل و حداکثر قیمتی که سهم در یک سال اخیر در آن معامله میشود، تشکیل شدهاست.
منظور از قیمت آخرین معامله (Close price)، قیمتی است که سهم در یک روز معاملاتی، برای آخرین بار در آن معامله شدهاست. به طور معمول، این قیمت به دلیل نوسانات بسیار زیاد بازار، متغیر است. بنابراین، برای قیمت یک سهم، از قیمت پایانی استفاده میشود و با این وجود، قیمت آخرین معامله از اهمیت بالایی برخوردار است. به عنوان مثال، اگر شخصی قصد سفارشگذاری برای سهمی را داشته باشد و بخواهد سفارش ثبتشده او با سرعت و احتمال انجام بیشتری همراه باشد، باید به قیمت آخرین معامله توجه کرده و قیمت سفارشگذاری را قیمتی نزدیک به آن در نظر بگیرد.
هر سهم در هر روز معاملاتی ممکن است هزاران بار در بازه مُجازِ نوسان خود معامله شود و قیمتهای مختلفی را تجربه کند تا در نهایت، یک کندل روزانه شکل بگیرد. این کندل از چهار قیمت زیر تشکیل میشود:
اولین قیمت (Open price)
آخرین قیمت (Close price)
بالاترین قیمت (High price)
پایینترین قیمت (Low price)
حال سوال این است که در میان انبوه قیمتهایی که سهم در آن معامله شده، کدام قیمت را به عنوان قیمت سهم در نظر بگیریم؟
این قیمت، همان قیمت پایانی است که مبنایی برای محاسبه و مشخص کردن مبدأ تغییرات قیمتی و بازه مجاز قیمت برای روز بعد محسوب میشود. به عنوان مثال، فرض کنید که قیمت پایانی سهمی در تابلوی معاملاتی سهم، ۴۰۰۰ تومان باشد. در چنین حالتی، اگر دامنه نوسان قیمتی مجاز، بین منفی ۵ درصد و مثبت ۵ درصد باشد، این سهم در طول روز معاملاتی آتی میتواند بین قیمتهای ۳۸۰۰ تومان و ۴۲۰۰ تومان نوسان کند. این بازهی مشخصشده، حتمی نبوده و ممکن است سهمی در طول یک روز، فقط در سقف قیمتی خود یعنی ۴۲۰۰ تومان معامله شود و صف خرید ایجاد شود یا در قیمتی بین سقف و کف قیمتی خود معامله شود و هرگز قیمت سقف و کف را تجربه نکند.
برای بررسی نحوه محاسبه قیمت پایانی یک سهم ابتدا لازم است که بدانیم حجم مبنای سهم چیست. به تعداد سهام یک شرکت که باید طی یک روز معاملاتی خرید و فروش شود تا سهم این اجازه را داشته باشد که بر اساس سقف دامنه نوسان خود در روز بعد، افزایش یا کاهش قیمتی را تجربه کند، حجم مبنا گفته میشود. این حجم در بازارهای اول و دوم بورس و بازار پایه فرابورس، برابر ۰.۰۰۰۴ تعداد سهام یک شرکت است. برای مشاهده این مقدار، نیازی به محاسبه ندارید زیرا توسط سازمان بورس محاسبه شده و در سایت رهآورد، به راحتی و با جستجوی نام نماد مورد نظر، میتوانید حجم مبنای سهم را مشاهده کنید.
قیمت پایانی یک نماد معاملاتی در بورس ایران، در واقع میانگین وزنی قیمتهایی است که سهم در طی یک روز معاملاتی در آنها خرید و فروش شدهاست. برای بهدست آوردن قیمت پایانی یک نماد بورسی کافی است قیمت هر معامله را در تعداد سهامی که در آن قیمت، خرید و فروش شده، ضرب کنید. مجموع این مقادیر را بهدست آورده و در نهایت، مجموع را بر تعداد کل سهامی که در طی آن روز، معامله شده، تقسیم کنید.
◊ این مطلب را حتماً بخوانید: آموزش تحلیل بنیادی
البته لازم به ذکر است که این مقدار بهدستآمده، در وضعیتی درست است که حجم مبنای نماد معاملاتی پر شده باشد یعنی حجم معاملات انجامشده، بزرگتر یا مساوی با حجم مبنا باشد. در غیر این صورت، این محاسبات به شیوه دیگری انجام میشود که در ادامه در خصوص محاسبه قیمت پایانی با توجه به حجم مبنای سهم، به تفصیل صحبت خواهیمکرد.
به عنوان مثال، فرض کنید میخواهید قیمت پایانی سهمی که حجم مبنای روزانه آن پر شده را بهدست آورید. اگر قیمت پایانی سهم، ۴۰۰۰ تومان باشد، با فرض اینکه سهم میتواند از منفی ۵ درصد تا مثبت ۵ درصدِ این قیمت نوسان داشته باشد، بازه قیمتی مجاز برای نوسان سهم (۳۸۰۰ تا ۴۲۰۰) خواهدبود. اگر تعداد ۵۰۰۰ سهم از این نماد با قیمت ۳۹۰۰ تومان، ۷۵۰۰ سهم با قیمت ۴۲۰۰ تومان، ۱۵۰۰ سهم با قیمت ۴۰۸۰، تومان، ۳۷۰۰ سهم با قیمت ۴۱۵۰ تومان و ۱۰۰۰ سهم با قیمت ۴۰۵۰ تومان معامله شود،
ابتدا قیمت هر معامله را در تعداد سهام معاملهشده در آن قیمت، ضرب کرده و حاصل را جمع میکنیم:
۱۹۵۰۰۰۰۰ = ۳۹۰۰ × ۵۰۰۰
۳۱۵۰۰۰۰۰ = ۴۲۰۰ × ۷۵۰۰
۶۱۲۰۰۰۰ = ۴۰۸۰ × ۱۵۰۰
۱۵۳۵۵۰۰۰ = ۴۱۵۰ × ۳۷۰۰
۴۰۵۰۰۰ = ۴۰۵۰ × ۱۰۰۰
۷۶۵۲۵۰۰۰ = ۴۰۵۰۰۰۰ + ۱۵۳۵۵۰۰۰ + ۶۱۲۰۰۰۰ + ۳۱۵۰۰۰۰۰ + ۱۹۵۰۰۰۰۰ = مجموع
نحوه محاسبه قیمت بازگشایی سهام در روز معاملاتی بعد (قیمت پایانی سهم در روز جاری) با استفاده از قیمت پایانی روز قبل و حجم مبنای سهم
اگر حجم مبنای سهم به طور کامل پر نشده باشد یا به عبارت دیگر، حجم معاملاتِ انجامشده در طی یک روز معاملاتی، کمتر از حجم مبنای سهم باشد،
فرض کنید در مثال قبل، حجم مبنای سهم، ۳۴۰۰۰ تومان و قیمت پایانی سهم در روز قبل، ۴۰۰۰ تومان باشد. برای محاسبه قیمت بازگشایی سهم در روز بعد (قیمت پایانی روز جاری) باید به صورت زیر عمل کنید:
در قسمت قبل، میانگین وزنی قیمتهای معاملهشده سهم را بهدست آوردیم و حجم معاملات نیز ۱۸۷۰۰ معامله در روز جاری بوده.
به عبارت دیگر، برای محاسبه قیمت پایانی یک سهم، اگر میانگین وزنی قیمتهای معاملهشده آن سهم در طول روز جاری نسبت به قیمت پایانی روز قبل خود X تومان تغییر پیدا کند و تعداد سهام معامله شده (حجم معاملات) در طول روز، مساوی یا بیشتر از حجم مبنای سهم باشد، کل مقدار X تومان در تعیین و محاسبه قیمت پایانی در نظر گرفته میشود؛ ولی اگر حجم معاملات کمتر از حجم مبنا باشد و نسبت حجم معاملات به حجم مبنا کمتر از عدد یک شود، دقیقاً به اندازه همان نسبت از X تومان به قیمت پایانیِ روز قبل اضافه خواهدشد.
◊ این مطلب را حتماً بخوانید: آموزش پرایس اکشن
عوامل متعددی بر محاسبه و تعیین قیمت پایانی سهام اثرگذار هستند که از جمله آنها میتوان به حجم معاملات انجامشده در یک روز معاملاتی، حجم مبنای سهم، افزایش سرمایه شرکت، ارائه سهام حق تقدم برای سهامداران و موارد دیگر اشاره کرد که در این مقاله، دو مورد از مهمترین عوامل تأثیرگذار را به صورت جداگانه مورد بررسی قرار میدهیم.
همانطور که پیشتر هم اشاره شد، قیمت پایانی یک سهم، تمامی قیمتهایی را که در طول یک روز معاملاتی و در دامنه نوسان مجاز سهمِ مورد نظر محقق شده، شامل میشود. هر یک از قیمتهایی که سهم در آنها معامله شده، حجم مشخصی دارند و تمامی این حجمهای معاملاتی که در فرمول محاسبه قیمت پایانی به آنها اشاره شد، در تعیین قیمت پایانی سهم، مورد استفاده قرار گرفته و اثرگذار خواهند بود.
حجم مبنا یکی از عواملی است که در محاسبه قیمت پایانی سهم لحاظ میشود تا تمام تغییرات مجاز در یک روز معاملاتی، برای تعیین قیمت بازگشایی سهام در روز بعد، در نظر گرفته شود. این حجم رابطه مهمی با قیمت پایانی سهم و تعیین آن داشته و وجود آن موجب میشود که در صورت پایین بودن حجم معاملات روزانه، قیمت پایانی، تغییر زیادی نداشته باشد. به عنوان مثال، اگر یک سهم در طول یک روز معاملاتی با صف خرید یا فروش مواجه باشد و حجم معاملات آن روزِ سهم نسبت به حجم مبنای سهم بسیار کم باشد، قیمت پایانی سهم تغییر چندانی نخواهدداشت.
این موضوع در روزهای منفی بازار بسیار کمککننده است و نزولی شدن مداوم قیمت سهم و قفل شدن صف فروش آن را کاهش میدهد. در ضمن، موجب میشود که سهم در صف فروش نیز با حجم مناسبی دست بهدست شده و با ورود سهامداران جدید، از قدرت و شدت نزول قیمت کاسته شود و در صورتی که معامله صورت نگیرد، ترمز نزول قیمتی، کشیده خواهدشد. از طرفی، در مثبتهای بازار هم میتواند کنترلکننده قیمت و رشد بیرَویه سهام کوچک باشد.
فرض کنید به جای قیمت پایانی، قیمت آخرین معامله به عنوان مبنای قیمت معاملات روز بعد در نظر گرفته شود. در چنین حالتی، اگر اکثر معاملات در طی روز جاری در کف قیمتی انجام شود و تنها آخرین معامله در سقف قیمتی انجام شود، مبنای قیمت معاملات روز آینده، سقف قیمتی روز جاری خواهدبود که اعتباری ندارد. عکس این موضوع هم امکانپذیر است.
یعنی تمامی معاملات روز جاری در سقف قیمتی انجام شده و تنها آخرین معامله که حجم آن نسبت به حجم باقیِ معاملات روز، کمتر است، در کف قیمتی انجام شود. در این حالت نیز کف قیمتی، مبنای قیمت معاملات روز بعد در نظر گرفته میشود که این قیمتی که به عنوان مبنا در نظر گرفته شده نیز اعتباری نخواهدداشت و ممکن است در اثر سفتهبازیهای پشت پرده، ایجاد شدهباشد. به همین دلیل، برای جلوگیری از فاقد اعتبار شدنِ قیمت مبنای معاملات روز آتی، قیمت پایانی، بهترین قیمتی است که میتواند به عنوان قیمت بازگشایی روز بعد در نظر گرفته شود.
این عبارت یک اصطلاح عامیانه و رایج در بین معاملهگران بازار بورس است. به عنوان مثال، فرض کنید سهمی در اکثر مدتزمان روز معاملاتی جاری، ۰.۵ درصد نوسان مثبت داشته و در همین حوالی معامله شدهباشد ولی در ۳۰ دقیقه پایانی روز، قیمت افزایش یافته و ۵ درصد نوسان مثبت داشته و در حوالی ۵ درصد معامله شدهباشد. از طرفی، حجم معاملات در این ۳۰ دقیقه، به طور تقریبی برابر با ۱۰ درصد از کل حجم معاملات روز جاری باشد. در چنین حالتی، به این علت که حجمِ بخش زیادی از معاملات در بازه نوسانی مثبت، ۰.۵ درصد انجام گرفته، قیمت پایانی سهم به ۰.۵ درصد نزدیکتر خواهدبود تا ۵ درصد و میگویم قیمت پایانی سهم، پر نشدهاست.
۱. قیمت آخرین معامله، قیمت لحظهای یک سهم است و در واقع، آخرین قیمتی است که تا آن لحظه از روز معاملاتی، سهم در آن قیمت معامله شدهاست اما قیمت پایانی یک سهم میانگینی از قیمتهایی است که سهم در طی یک روز معاملاتی، در آن معامله شدهاست.
۲. از قیمت آخرین معامله، برای ایجاد کردن کندلهای روزانه نمودار سهام استفاده میشود؛ در صورتی که قیمت پایانی در شکلگیری کندلهای نمودار سهم نقشی ندارد و تنها به عنوان قیمت مبنای سهم در روز معاملاتی بعد محسوب میشود.
۳. حجم مبنا تأثیری در قیمت آخرین معامله ندارد ولی در محاسبه قیمت پایانی اثرگذار است.
۴. قیمت آخرین معاملهی یک سهم ممکن است نوسانات بسیاری داشته باشد. به طور مثال، بین منفی ۵ درصد تا مثبت ۵ درصد به صورت هیجانی نوسان کند اما تغییرات قیمت پایانی از هیجان به دور است و تنها با رشد منطقی و معقولِ حجم معاملات تغییر میکند که این تغییر هم بسیار آهستهتر از تغییرات قیمت آخرین معاملهی سهم است.
۵. در سهمی که نتوانسته حجم مبنای خود را پر کند، این امکان وجود دارد که قیمت آخرین معامله مثبت ۵ درصد رشد کند ولی قیمت پایانی سهم رشدی نداشته باشد. در چنین شرایطی، سهامداری که سهم خود را در روز معاملاتی گذشته و در مثبت ۵ درصد خریده، سودی بهدست نیاوردهاست.
۶. در مواقعی که حجم مبنای سهم پر شدهباشد، قیمت پایانی و قیمت آخرین معامله برابر میشود و در واقع این دو قیمت به یک اندازه رشد یا افت میکنند.
◊ این مطلب را حتماً بخوانید: تابلوخوانی چیست؟
سود و زیان در بازارهای مالی در صورتی دقیق خواهدبود که سهم، کالا، ارز یا به طور کلی دارایی سرمایهگذاریشده خود را فروخته باشید. بنابراین، در بازار بورس هم زمانی میتوانید سود یا زیان قطعی خود را محاسبه کنید که سهم مورد نظر را فروخته باشید؛ اما اگر قصد دارید بدون به فروش رساندن سهام خود، میزان سود یا زیان آن را محاسبه کنید، در دو حالت میتوانید این کار را انجام دهید.
اولین حالت زمانی است که بازار، باز است. در چنین حالتی، قیمتی که با آن سود یا زیان خود را محاسبه میکنید، قیمت آخرین معاملهی سهم خواهدبود. شما قصد دارید در لحظه، سهام خود را بفروشید؛ بنابراین، در چنین حالتی، قیمت پایانی، هیچ نقشی در تعیین سود و زیان شما نخواهدداشت.
حالت بعدی را زمانی در نظر میگیریم که بازار بسته است. در این زمان، قیمت در حال تغییر نیست و شما هم قادر به فروش سهام خود نیستید و باید تا روز معاملاتی بعد صبر کنید. در چنین حالتی، قیمت پایانی که مبنای قیمت روز معاملاتی بعد محسوب میشود، بهترین قیمت معیار برای محاسبه سود یا زیان است. اگر چه محاسبه سود با این روش هم دقیق نیست، اما به این دلیل که قیمت پایانی، قیمتی تعادلی برای معاملات روز بعد است، معیار خوبی برای محاسبه سود و زیان خواهدبود.
برای مشاهده قیمت پایانی و قیمت آخرین معامله یک سهم، باید ابتدا وارد سایت رهآورد شده و نام نماد مورد نظر را جستجو کنید. در این قسمت، میتوانید قیمت آخرین معامله، قیمت پایانی
حالا که با قیمت پایانی و اهمیت استفاده از آن در بورس برای تعیین قیمت بازگشایی و دامنه نوسان روز بعد آشنا شدیم، میخواهیم در خصوص مزایا و معایبِ استفاده از آن صحبت کنیم.
استفاده از قیمت پایانی، به عنوان معیار و مبنای محاسبه دامنه نوسان روز آتی، موجب جلوگیری از ایجاد قیمتهای کاذب در سهم توسط سفتهبازان میشود. این قیمت موجب میشود که رشد یا اُفتِ قیمتیِ یک سهم، بر اساس رَوند معقول و منطقیِ عرضه و تقاضا اتفاق بیفتد.
میدانیم معاملهگران با هدف کسب سود وارد بازار شده و اقدام به معامله میکنند و اگر سهمی در طول چند روز متوالی در صف خرید قرار گیرد و حجم معاملات آن نسبت به حجم مبنا بسیار پایین باشد، قیمت پایانی سهم که به عنوان مبنای قیمت معاملات در روز معاملاتی آتی است، رشد چندانی نخواهد داشت.
این موضوع همانطور که باعث میشود قیمت سهم به صورت هیجانی رشد نکرده و از اُفت و رشدهای شدید قیمتی جلوگیری میکند، موجب میشود معاملهگری که با هدف کسب سود وارد بازار شده، برای رسیدن به سود مد نظر خود در شرایط دشواری قرار گیرد و مدتزمان رسیدن به حد سود او بسیار طولانی شود.
آخرین قیمت یا قیمت آخرین معامله، قیمتی است که سهم به صورت لحظهای در آن معامله شدهاست.
قیمت پایانی در پایان روز معاملاتی، مبنای قیمت معاملات در روز بعد قرار خواهدگرفت.
شما میتوانید قیمت پایانی و قیمت آخرین معامله یک سهم را با جستجوی نام نماد در سایت رهآورد یا پنلهای معاملاتی کارگزاری خود مشاهده کنید.
به دلیل اینکه قیمت آخرین معامله در اکثر مواقع نوسانات زیادی دارد و قیمت معتبری برای اشاره به قیمت سهم نیست، از قیمت پایانی که با در نظر گرفتن حجم مبنا و میانگین وزنی تمام قیمتهای معاملهشده در روز معاملاتی محاسبه میشود، استفاده میکنیم.
محاسبه قطعی سود و زیان یک سهم زمانی انجام میشود که آن سهم فروخته شدهباشد. درصورتی که قصد محاسبه سود سهمی را پیش از فروش آن دارید، محاسبه سود در زمان باز بودن بازار بورس، با قیمت آخرین معامله و در زمان بسته بودن بازار، با قیمت پایانی انجام میشود.
اختلاف قیمتی بین قیمت پایانی و قیمت آخرین معامله برای تعیین زمان مناسب خرید و فروش بسیار حائز اهمیت است. معاملهگران در اکثر مواقع برای خرید و فروش یک سهم، قیمت پایانی را در نظر میگیرند نه قیمت آخرین معامله و علت این کار هم مبنا بودن قیمت پایانی برای شروع معاملات روز بعد است.
به عنوان مثال، اگر قیمت پایانی سهمی ۰.۵ درصد رشد کردهباشد ولی قیمت آخرین معامله ۵ درصد افزایش را تجربه کند و سهم قفل صف خرید شود، بهتر است دست به معاملهی خرید نزنید. علت توصیه به عدم خرید در چنین شرایطی این است که در صورت موفق شدن و خریداری سهم، قیمت روز آتی این نماد معاملاتی از قیمتی که شما سهم را در آن خریدید، پایینتر خواهدبود و حتی اگر در طی کل روز معاملاتی، در سقف قیمتی خود معامله شود، باز هم به طور تقریبی در نقطه سربهسری قیمت سهم با قیمت خرید خود قرار خواهیدداشت.
در این مقاله به بررسی انواع قیمتها در بازارهای مالی پرداختیم و دو مورد از مهمترین قیمتها یعنی قیمت آخرین معامله و قیمت پایانی را به طور جداگانه و به تفصیل بررسی کردیم. میدانیم که قیمت پایانی، اساس محاسبات قیمت بازگشایی سهم و دامنه نوسان در روز معاملاتی بعد است که با توجه به میانگین وزنی قیمت معاملات روز جاری، حجم معاملات روز جاری و حجم مبنای سهم محاسبه میشود. این قیمت به این علت که از سفتهبازیها میکاهد و از نوسانات شدید به دور است، به عنوان بهترین قیمت برای محاسبه قیمت بازگشایی سهم در روز معاملاتی آتی محسوب میشود. در آخر اشاره کردیم که این قیمت و سایر اطلاعات لازم برای تحلیل و بررسی یک سهم را میتوان از سایت رهآورد مشاهده کرد.
صندوق سرمایهگذاری مشترک یک نهاد مالی است که منابع مالی دریافتی از سرمایهگذاران را در سبدهای متنوعی از انواع اوراق بهادار سرمایهگذاری میکند. این صندوقها برای سرمایهگذاران این امکان را فراهم میکنند تا با سرمایه اندک خود در مجموعهای متنوع از اوراق بهادار سرمایهگذاری کرده و ریسک معاملات خود را به حداقل برسانند.
در واقع، مدیران حرفهای این صندوقها به نمایندگی از سرمایهگذاران صندوق، با برخورداری از دانش و تجربه زیادی که در زمینه سرمایهگذاری دارند، سبدی متنوع از انواع اوراق بهادار را تشکیل داده و تلاش میکنند تا بیشترین بازدهی را برای صندوق سرمایهگذاری مشترک ایجاد کرده و ریسک معاملات را کاهش دهند. امروزه صندوقهای سرمایهگذاری مشترک یکی از جذابترین ابزارهای سرمایهگذاری به شمار میروند.
در این بخش، مهمترین اصطلاحات رایج در صندوقهای سرمایهگذاری را بیان میکنیم:
در بازار سهام، حجم معاملات بر اساس تعداد سهمهای خرید و فروششده، محاسبه میشود. در حالی که در صندوقهای سرمایهگذاری، حجم معاملات، مبتنی بر خرید و فروش واحدهای سرمایهگذاری است. به عنوان مثال، اگر قیمت هر واحد از صندوق، معادل ۱۰۰۰۰ تومان باشد، شما برای خرید ۱۰۰ واحد، باید مبلغ ۱۰۰۰۰۰۰ تومان را به صندوق پرداخت کنید.
زمانی که سرمایهگذار قصد خرید واحدهای سرمایهگذاری صندوق را داشته باشد، اصطلاحاً باید درخواست صدور واحد را به مدیر صندوق ارائه دهد. سپس، با ارائه سایر مدارک و پرداخت وجه، مدیر صندوق اقدام به صدور واحد برای سرمایهگذار میکند. در واقع، در صندوقهای سرمایهگذاری، مفهوم خرید و صدور در کنار هم قرار میگیرند.
زمانی که سرمایهگذار قصد فروش واحدهای سرمایهگذاری صندوق را داشته باشد، اصطلاحاً باید درخواست ابطال واحد را به مدیر صندوق ارائه دهد تا مدیر صندوق بعد از دریافت فرمها و مدارک لازم، اقدام به ابطال واحد کرده و وجوه مربوط به ابطال واحدها را به حساب سرمایهگذار واریز کند. به عبارتی، در صندوقهای سرمایهگذاری، مفهوم ابطال و فروش در کنار هم قرار میگیرند.
برای محاسبه ارزش خالص داراییهای صندوق سرمایهگذاری مشترک، باید بدهیهای صندوق را از داراییهای آن کم کرده و بر تعداد واحدهای صندوق، تقسیم کنید. این مقدار ثابت نبوده و به صورت روزانه و با تغییر هر یک از پارامترهای واحدهای صندوق، بدهیهای صندوق و داراییهای صندوق، تغییر خواهدکرد. در معاملات سهام، معیار خرید و فروش، قیمت روز سهم است در حالی که در صندوقهای سرمایهگذاری، مبنای معاملات، NAV صندوق است.
قبل از تشکیل صندوق و به منظور جمعآوری منابع مالی، کسانی که قصد سرمایهگذاری در صندوق را دارند، میتوانند فرمهای پذیرهنویسی را تکمیل کرده و به همراه سایر مدارک به مدیر صندوق ارائه دهند. در این صورت، از طریق پذیرهنویسی، هر واحد از صندوق را به قیمت اسمی آن خریداری و در صندوق سرمایهگذاری کردهاند. لازم به ذکر است که پس از تشکیل صندوق، هر واحد از آن را باید به قیمت روز خریداری کنید که این قیمت بر اساس ارزش داراییهای صندوق تعیین میشود.
برای تشکیل هر صندوق سرمایهگذاری مشترک، ارکانی در اساسنامه تعریف میشود که با فراهم کردن شرایط اجرایی و نظارتی، به بهبود عملکرد صندوق، کمک میکند. این ارکان عبارتند از:
مجمع صندوق مهمترین رکن صندوق است و زمانی رسمیت پیدا میکند که دارندگان حداقل نصف به علاوه یک واحد سرمایهگذاری ممتاز که حق رأی دارند، در آن حضور پیدا کنند. مجمع صندوق وظیفهی تعیین مدیر، متولی، ضامن و حسابرس را بر عهده دارد. همچنین، موظف است این ارکان را جهت تأیید، به سازمان بورس معرفی کند.
مدیر صندوق در واقع رکن اجرایی صندوق است که در بازار سرمایه تخصص داشته و باید کلیهی گزارشات پیشبینیشده و اطلاعات بهدست آمده را در اختیار متولی، حسابرس و سازمان بورس قرار دهد. همچنین، باید اطلاعاتی که در بخش اطلاعرسانی اساسنامه ذکر میشود را از طریق سایت صندوق، به اطلاع عموم برساند. مدیر صندوق یک گروه حداقل سه نفره را تحت عنوان گروه مدیرانِ سرمایهگذاری، معرفی میکند که به نمایندگی از او، تصمیمگیریهای لازم جهت سرمایهگذاری را در چهارچوب قوانین، اتخاذ کند.
متولی صندوق توسط مجمع صندوق انتخاب شده و به عنوان رکن نظارتی صندوق شناخته میشود. هویت متولی در امیدنامه و سایت هر صندوق قابل مشاهده است. از مهمترین وظایف متولی صندوق میتوان به معرفی حسابرس به مجمع صندوق، نظارت بر نحوه عملکرد مدیر و ضامن و نیز، تأیید حسابهای بانکی که توسط مدیر افتتاح شده، اشاره کرد. متولی همچنین، هر گونه دعوی که توسط سرمایهگذاران علیه صندوق مطرح شود را پیگیری میکند.
ضامن صندوق نیز توسط مجمع انتخاب شده و از طریق امیدنامه به عموم معرفی میشود. زمانی بحث ضمانت در صندوق مطرح میشود که در صورت ابطال واحدهای صندوق، وجه نقد کافی برای پرداخت موجود نباشد. وجود ضامن در صندوقهای سرمایهگذاری اختیاری است و امروزه به دلیل احتمال کمِ بروز مشکل نقدینگی و هزینههایی که به سرمایهگذاران از بابت تعیین ضامن تحمیل میشود، رکن ضامن نقدشوندگی وجود ندارد.
از دیگر ارکان نظارتی صندوق، حسابرس است که توسط متولی و از بین مؤسسات حسابرس که مورد تأیید سازمان بورس هستند، معرفی میشود. دورهی زمانی مأموریت حسابرس، توسط مجمع صندوق مشخص میشود و وی پس از آن، موظف به تقبل و انجام مسئولیتهای مندرج در اساسنامه خواهدشد.
مدیران صندوق به منظور انجام فعالیتهای مربوط به خرید و فروش اوراق بهادار، از کارگزارانی کمک میگیرند که مورد تأیید سازمان بورس و اوراق بهادار هستند که علاوه بر وظایف معمول، باید به وظایفی که در اساسنامه به آنها محول شده نیز عمل کنند.
فعالیت صندوقهای سرمایهگذاری از سال ۱۸۸۲، همزمان با تأسیس اولین شرکت سرمایهگذاری توسط “ویلیام اول” آغاز شد. اما اولین صندوق سرمایهگذاری که به صورت صندوقهای سرمایهگذاری امروزی فعالیت خود را آغاز کرد، در سال ۱۹۲۴ میلادی و در شهر بوستون آمریکا تشکیل شد. عملکرد این صندوقها از آن زمان تا امروز کاملاً موفقیتآمیز بوده و تعداد آنها همواره روند صعودی داشتهاست.
امروزه بیش از ۸۰ میلیون نفر در آمریکا، در این صندوقها سرمایهگذاری کردهاند و بسیاری از افراد، سرمایهگذاری در صندوقهای مشترک را به سرمایهگذاری مستقیم در بورس، ترجیح میدهند. ایران نیز از این قاعده مستثنی نیست. تاریخچه صندوق سرمایهگذاری در ایران نیز به اواخر سال ۱۳۸۶ برمیگردد که در این مقطع زمانی، ۷ صندوق سرمایهگذاری، پذیرهنویسی کردند تا از فروردین و اردیبهشت سال ۱۳۸۷ فعالیت خود را آغاز کنند.
بر اساس بررسیهای انجام شده، عملکرد صندوقهای سرمایهگذاری متأثر از ۶ عامل است که عبارتند از:
موارد ذکر شدهی فوق، بر میزان بازدهی صندوق اثرگذار است؛ لذا اگر قصد سرمایهگذاری در صندوقهای سرمایهگذاری را دارید، باید صندوقهای موجود در بازار را بر اساس معیارهای بالا با یکدیگر مقایسه کنید تا بهترین انتخاب را به لحاظ میزان بازدهی داشته باشید.
از مهمترین ویژگیهای صندوقهای سرمایهگذاری مشترک میتوان به موارد زیر اشاره کرد:
افرادی که آشنایی کافی با بازار سهام ندارند، میتوانند واحدهای صندوق سرمایهگذاری مشترک را خریداری کنند. در این صورت، به عنوان مالک سهام شرکتهایی شناخته میشوند که توسط صندوق خریداری شدهاست؛ لذا هر یک از آنها به نسبت سهمی که از صندوق دارند، در سود و زیان حاصل از نوسانات قمیت اوراق بهادار موجود در سبدهای صندوق، سهیم هستند.
اگر قصد ورود به بازار سهام را دارید و سرمایه شما کم است، قطعاً برای شما به صرفه نیست که برای بازدهی بیشتر، هزینههایی را بابت به خدمت گرفتن افراد متخصص یا استفاده از نرمافزارهای تحلیلگری پرداخت کنید. اما میتوانید با سرمایهگذاری در صندوق سرمایهگذاری مشترک، از این مزایا و امکانات با حداقل هزینه بهرهمند شوید. از طرفی، مدیران صندوق با جمعآوری سرمایههای کوچک، میتوانند منابع مالی گستردهای را جهت سرمایهگذاری در مجموعهای متنوع از اوراق بهادار، فراهم کرده و با کاستن ریسک معاملات، بیشترین بازدهی را برای سرمایهگذاران صندوق، ایجاد کنند.
ساختار صندوقهای سرمایهگذاری به گونهای است که منافع ارکان صندوق و مدیران با رشد ارزش داراییهای صندوق، ارتباط مستقیم دارد. این موضوع باعث میشود تا انگیزه مدیران صندوق برای تشکیل بهترین سبد سرمایهگذاری بیشتر شده و تلاش کنند تا ارزش داراییهای صندوق را افزایش دهند.
برای مقایسه عملکرد صندوقهای سرمایهگذاری مشترک، روشهای زیر را به شما پیشنهاد میکنیم:
۱. نوسانات صندوقهای سرمایهگذاری را به کمک نمودارهای NAV بررسی کنید. نموداری مطلوب است که روند صعودی داشته و نوسانات کمتری در آن مشاهده شود.
۲. ترکیب داراییهای صندوق را بررسی کنید. هر چه تنوع داراییهای صندوق بیشتر باشد، ریسک سرمایهگذاری کمتر خواهدبود.
۳. از مشاوران مالی کمک بگیرید؛ زیرا این افراد قادر به تحلیل ریسک و بازدهی صندوقها هستند.
◊ این مطلب را حتماً بخوانید: صندوق سرمایهگذاری چیست و انواع آن کدامند؟
کارمزد و هزینههای صندوق سرمایهگذاری مشترک
به طور کلی، کارمزد و هزینههای صندوق سرمایهگذاری مشترک، در سه قالب زیر قابل تعریف هستند:
هزینههایی است که به عنوان کارمزد به ارکان اجرایی و نظارتی صندوقهای سرمایهگذاری پرداخت میشود. این هزینهها مستقیماً از محل داراییهای صندوق پرداخت میشود.
هزینههایی است که از محل داراییهای صندوق و به صورت دورهای پرداخت میشود و شامل موارد زیر است:
هزینههایی است که بستگی به زمان و میزان صدور و ابطال واحدهای صندوق دارد. بر خلاف موارد بالا، این هزینهها مستقیماً به سرمایهگذار تحمیل میشود که میتواند با انتخاب روش درست سرمایهگذاری (ممانعت از صدور و ابطالهای هیجانی)، این هزینه را به حداقل برساند.
نظارت بر صندوقهای سرمایهگذاری مشترک از دو طریق صورت میگیرد:
نظارت درونی که بر عهدهی مدیر صندوق بوده و مهمترین آنها شامل موارد زیر است:
نظارت بیرونی که بر عهده سازمان بورس و اوراق بهادار بوده و از دو طریق زیر انجام میشود:
سود صندوقهای سرمایهگذاری مشترک از سه طریق زیر بهدست میآید:
۱. صندوقهای سرمایهگذاری مشترک معمولاً سود حاصل از خرید و فروش سهام یا بهرهای که از اوراق مشارکت بهدست میآید را سالانه بین سرمایهگذاران تقسیم میکنند.
۲. با بالارفتن ارزش سهام یا سایر اوراق بهادار موجود در صندوق، ارزش خالص داراییهای صندوق افزایش یافته و سرمایهگذاران میتوانند دارایی خود را با سود بیشتر به فروش برسانند. معمولاً صندوقها این امکان را برای سرمایهگذاران فراهم میکنند که به جای دریافت سود، میزان دارایی خود را در صندوق افزایش دهند.
۳. گاهی صندوقهای سرمایهگذاری از طریق فروش اوراق بهاداری که قیمت آن افزایش یافته است، سودی کسب میکنند که اکثر صندوقها، این سود را بین سرمایهگذاران تقسیم میکنند.
سود صندوقهای سرمایهگذاری مشترک، وابسته به سودهای تقسیمی سالانه، تغییر ارزش کل داراییهای صندوق و قیمت تمامشده سرمایهگذاری اولیه بوده
برای سرمایهگذاری در صندوقهای سرمایهگذاری، ابتدا باید با مراجعه به سایتهای معتبر، لیست صندوقها به همراه آدرس و اطلاعات تماس آنها را مشاهده کنید. پس از انتخاب صندوق مورد نظر، باید به صورت اینترنتی یا با مراجعه حضوری، فرمها و مدارک لازم را تکمیل کرده و به مدیر صندوق ارائه دهید.
پس از درخواست صدور واحد و پرداخت وجه از سوی شما، مدیر صندوق موظف است پس از تأیید مدارک، واحدهای سرمایهگذاری را برای شما صادر کند. توجه فرمایید که اگر سرمایهگذاری در صندوقها، تا قبل از شروع فعالیت آنها باشد، شما هر واحد را از طریق پذیرهنویسی و به قیمت اسمی خریداری میکنید. در حالیکه اگر پس از شروع فعالیت صندوق، درخواست صدور واحد را صادر کنید، باید هر واحد صندوق را به قیمت روز خریداری کنید که این قیمت به ارزش داراییهای روز صندوق بستگی دارد.
صندوقهای با درآمد ثابت، حداقل ۷۰ درصد از دارایی خود را به خرید اوراق با درآمد ثابت اختصاص میدهند. این صندوقها با سرمایهگذاری در سبد متنوعی از اوراق با درآمد ثابت، سپردههای بانکی و مقدار کمی سهام، برای کسانی مناسب است که ریسکگریز بوده و نیاز به درآمد جاری دارند. پرداخت سود این صندوقها در دورههای از پیش تعیینشده انجام میشود که این دورهها معمولاً یک یا سه ماهه هستند. صندوق سرمایهگذاری درآمد ثابت کیان یکی از صندوقهای درآمد ثابت مطمئن است که از ابتدای تأسیس تاکنون، ۲۵۹/۳ درصد بازدهی داشتهاست.
◊ این مطلب را حتماً بخوانید: آشنایی با صندوق درآمد ثابت، مزایا و معایب آن
صندوقهای سرمایهگذاری در سهام، حداقل ۷۰ درصد از سرمایه خود را در سهام، سرمایهگذاری میکنند. این صندوقها بسیار تحت تأثیر نوسانات بازار سهام بوده و سرمایهگذاری در آنها از ریسک بالایی برخوردار است. سرمایهگذاری در صندوقهای سهامی برای افرادی جذاب است که به دنبال سرمایهگذاری در بورس هستند اما زمان کافی برای این کار ندارند. بازدهی این صندوقها نسبت به صندوقهای درآمد ثابت بیشتر است؛ به ویژه در مواقعی که بورس در وضعیت مطلوبی قرار دارد. صندوقهای سرمایهگذاری آوای سهام کیان و آهنگ سهام کیان از جمله صندوقهای سهامی مطمئن هستند که از ابتدای تأسیس تاکنون به ترتیب بازدهی قابل قبولی داشتهاند.
این صندوقها، حداکثر ۶۰ درصد از سرمایه خود را به سرمایهگذاری در سهام و حداقل ۴۰ درصد آن را به اوراق با درآمد ثابت اختصاص میدهند. میزان ریسک و بازدهی این صندوقها بین صندوقهای سرمایهگذاری با درآمد ثابت و سهامی قرار میگیرد. صندوقهای سرمایهگذاری مختلط، به دلیل داشتن سهام در سبد دارایی خود، بازدهی بیشتری داشته، از طرفی به دلیل وجود اوراق با درآمد ثابت در سبد دارایی، ریسک سرمایهگذاری را کاهش میدهند. بسیاری از این صندوقها دارای ضامن نقدشوندگی هستند و به کسانی توصیه میشود که پذیرای ریسک متوسط هستند.
بسیاری از افراد برای حفظ ارزش سرمایه خود، اقدام به خرید طلا و سکه میکنند اما همواره با خطراتی مانند گم شدن یا دزدیده شدن طلا و سکه، مواجه هستند. به کمک صندوق سرمایهگذاری طلا، دیگر نیازی به نگهداری از سکه و طلا ندارید. همچنین، میتوانید با سرمایهای اندک، در سکه و طلا سرمایهگذاری کنید و هر زمان که نیاز به وجه نقد داشتید، سرمایه خود را با قیمت روز سکه یا طلا دریافت کنید.
این صندوقها باید حداقل ۷۰ درصد از دارایی خود را در گواهی سپرده کالایی سکه طلا، حداکثر ۲۰ درصد از آن را در اوراق مشتقه مبتنی بر طلا و مابقی را در اوراق بهادار با درآمد ثابت، سرمایهگذاری کنند. در واقع، این صندوقها جایگزینی برای خرید فیزیکی طلا هستند. از جمله مطمئنترین صندوقهای سرمایهگذاری در طلا، میتوان به صندوق سرمایهگذاری طلای کیان اشاره کرد که از از اواخر سال ۹۶ تاکنون توانسته بیش از ۶۱۹ درصد، بازدهی داشتهباشد.
صندوق سرمایهگذاری ETF، از انواع صندوقهای سرمایهگذاری بوده که از داراییهای متنوعی تشکیل شدهاست. این داراییها شامل انواع اوراق بهادار و داراییهای فیزیکی است. تفاوت اساسی این صندوقها با سایر صندوقهای سرمایهگذاری مشترک، در این است که نحوه معامله واحدهای ETF، مشابه معاملات سهام است؛ یعنی واحدهای این صندوق در طول روزهای معاملاتی، قابل معامله است. بنابراین، میزان عرضه و تقاضا و شرایط بازار بورس، بر قیمت واحدهای این صندوقها تأثیرگذار است. از طرفی، خرید و فروش واحدهای این صندوقها در بازار، به نقدشوندگی آنها کمک میکند تا جایی که رکن ضامن از این صندوقها حذف شده و رکن جدیدی تحت عنوان بازارگردان، زمینه نقدشوندگی را در این صندوقها فراهم میسازد.
صندوقهای سرمایهگذاری پروژه، صندوقهایی هستند که با جمعآوری سرمایههای خُرد، منابع مالی لازم جهت راهاندازی پروژههایی که دارای توجیه اقتصادی هستند را فراهم میسازند. این پروژهها شامل پروژههای صنعتی، معدنی، پتروشیمی و نفت میشود.
هدف از تشکیل این صندوقها، تأمین منابع مالی جهت سرمایهگذاری در کسبوکارهای کوچکی است که پتانسیل رشد بالایی دارند. در واقع، این صندوقها به تأمین مالی کارآفرینها و شرکتهای کوچک میپردازند. سرمایهگذاری در این صندوقها، جزء سرمایهگذاریهای پرریسک محسوب شده و در صورت موفقیت کسبوکار مربوطه، بازدهی بالایی به همراه خواهدداشت.
این صندوقها با اهداف نیکوکارانه خاصی مانند حمایت از فعالیتهای ورزشی و کودکان بیسرپرست تشکیل میشوند. منابع مالیِ جمعآوریشده از طریق این صندوقها در بخشهای مندرج در امیدنامه، سرمایهگذاری شده و سود حاصل از آن برای اهداف نیکوکارانه صرف میشود. البته سرمایهگذاران میتوانند بخشی از سودهای حاصل از سرمایهگذاری را نیز برای خود در نظر بگیرند.
یکی از انواع صندوقهای تخصصی است که به منظور ایجاد تعادل در بازار و افزایش قابلیت نقدشوندگی، تشکیل میشود. در واقع، این نوع صندوق سرمایهگذاری مشترک، با بازارگردانی سهام یک شرکت سهامی متعلق به یک صنعتِ مشخص، از قیمت سهام آن شرکت در برابر نوسانات شدید بازار، محافظت میکند.
این صندوقها منابع مالی جمعآوری شده از سرمایهگذاران را به گونهای سرمایهگذاری میکنند که عملکردی دقیقاً مشابه با یکی از شاخصهای بازار سرمایه (معمولاً شاخص کل) داشته باشد. به عنوان مثال، اگر سهمی ۳ درصد از یک شاخص را تشکیل دهد، مدیر صندوق به تبعیت از آن شاخص، ۳ درصد از دارایی صندوق را به خرید آن سهم، اختصاص میدهد.
◊ این مطلب را حتماً بخوانید: همه چیز درباره صندوقهای سرمایهگذاری شاخصی
سرمایهگذاری در زمین و مسکن یکی از روشهای جذاب سرمایهگذاری است که نیازمند سرمایهی زیادی بوده و فراهم کردن این سرمایه کار آسانی نیست. صندوقهای سرمایهگذاری زمین و ساختمان، به شما کمک میکنند تا با سرمایههای اندک نیز در پروژههای عظیم ساختمانی شرکت کرده و از سودهای حاصل از این پروژهها، بهرهمند شوید.
از جمله مهمترین مزایای صندوقهای سرمایهگذاری میتوان به موارد زیر اشاره کرد:
مدیران صندوقهای سرمایهگذاری، کاملاً حرفهای بوده و در بازار سرمایه متخصص هستند. آنها با نرمافزارهای موجود در بازار آشنایی کامل دارند و همین موضوع باعث میشود که بهترین سبد دارایی را برای صندوق تشکیل دهند. صندوقهای سرمایهگذاری با توجه به منابع مالی که در اختیار دارند، قادر هستند چنین مدیرانی را به خدمت بگیرند تا بیشترین بازدهی را برای سرمایهگذاران صندوق به ارمغان آورند.
یکی از مهمترین ویژگیهای هر سرمایهگذاری، قابلیت نقدشوندگی است. با توجه به وجود رکن ضامن در صندوقهای سرمایهگذاری، ریسک نقدشوندگی کاهش یافته و سرمایهگذار میتواند در هر زمانی که تصمیم گرفت، درخواست ابطال هر تعداد از واحدهای صندوق سرمایهگذاری خود را صادر کرده و پس از کسر هزینهها، سرمایه خود را با توجه به قیمت روزِ ارزش خالص داراییهای صندوق، به صورت نقدی دریافت کند.
چیدمان پرتفوی هر یک از انواع صندوقهای سرمایهگذاری متناسب با قوانینی است که بر آنها حاکم است. از طرفی با توجه به منابع مالی که این صندوقها در اختیار دارند، قادر خواهندبود تا پرتفویهای متنوعی از انواع اوراق بهادار تشکیل داده و از این طریق، ریسک سرمایهگذاری را به حداقل برسانند.
سرمایهگذاری در این صندوقها نیاز به دانش و مهارت خاصی نداشته و به راحتی میتوانید واحدهای این صندوقها را خریداری کنید یا به فروش برسانید.
با توجه به اعتبار بالای شرکتهای حاضر در بورس و نظارت سازمان بورس و اوراق بهادار بر تمامی معاملات صندوقها و شرکتهای بازار سرمایه، ریسک نکول سرمایه، به صفر رسیدهاست.
با توجه به وجود انواع صندوقهای سرمایهگذاری در بازار، هر یک از سرمایهگذاران میتوانند صندوقی را انتخاب کنند که با سلیقه و استراتژی مالی آنها در یک راستا باشد. به عنوان مثال، اگر ریسکگریز هستید، در صندوقهای سرمایهگذاری درآمد ثابت سرمایهگذاری کنید.
برای داشتن عملکرد موفق در بازار بورس، باید زمان کافی برای تحلیل بازار و اخبار مهم، صرف کنید. در حالی که با سرمایهگذاری در صندوق سرمایهگذاری مشترک، میتوانید در زمان خود صرفهجویی کنید.
با خریداری واحدهای صندوقهای سرمایهگذاری، میتوانید حتی با سرمایه اندک خود، در یک سرمایهگذاری بزرگ سهیم شوید.
مهمترین معایب صندوقهای سرمایهگذاری عبارتند از:
مدیریت حرفهای صندوق سرمایهگذاری مشترک، در عین حال که به عنوان یکی از مزایای صندوق محسوب میشود، یکی از معایب آن نیز به شمار میرود. زیرا ممکن است گاهی در جهت منافع خود تصمیماتی اتخاذ کند که به بازدهی سرمایهگذاران کمکی نکند.
فرض کنید یکی از داراییهای تشکیلدهنده سبد دارایی که توسط صندوق خریداری شده، سود بالایی برای صندوق ایجاد کردهباشد، اما به دلیل تنوع بالا، تنها بخش کوچکی از سبد صندوق را تشکیل دهد؛ این موضوع باعث میشود که بازدهی صندوق، تغییر چندانی نداشته باشد.
صندوق سرمایهگذاری مشترک، سرمایههای خرد را از سرمایهگذاران جمعآوری کرده و به کمک سرمایهی بزرگی که بهدست میآورد، از مزایای یک سرمایهگذاری در مقیاس بزرگتر، بهره میبرد. در واقع، مدیر صندوق به نمایندگی از سرمایهگذاران، سرمایه جمعآوریشده را در انواع اوراق بهادار، سرمایهگذاری میکند تا با ریسک کمتر، بازدهی بیشتری را برای آنها به بار آورد.
اختیارات صندوق سرمایهگذاری مشترک محدود به چارچوب امیدنامه و اساسنامهی صندوق است و مدیران صندوق باید بر اساس اختیارات تعیینشده، مدیریت سرمایهگذاری را بر عهده گیرد.
واحدهای صندوقهای سرمایهگذاری مشترک، تنها در پایان روز معاملاتی و پس از محاسبهی NAV، قابل معامله است. در حالی که واحدهای صندوق ETF، در طول روز معاملاتی و مشابه سهام، خرید و فروش میشوند. لذا نقدشوندگی ETF نسبت به صندوقهای سرمایهگذاری بیشتر است. از دیگر مزایای ETF، معافیت مالیاتی سرمایهگذاری در این نوع صندوقها است.
این موضوع کاملاً به سلیقه و استراتژی معاملهگری شما بستگی دارد. اگر تمایل به خرید و فروش سهام دارید اما زمان و دانش کافی را برای این کار ندارید، میتوانید در صندوقهای سرمایهگذاری سهامی یا مختلط، سرمایهگذاری کنید. در صورتی که علاقهمند به معاملات با ریسک پایین هستید، صندوق درآمد ثابت بهترین گزینه برای سرمایهگذاری شما است. در مجموع، بسیاری از معاملهگران بازار بورس، قسمتی از سرمایه خود را به صندوقهای سرمایهگذاری که دارای سابقه درخشان هستند، اختصاص داده و از این طریق، ریسک پرتفوی معاملاتی خود را کاهش میدهند.
صندوقهای سرمایهگذاری مشترک، از سازوکارهای مهم بازار سرمایه هستند که شرایط بازار را برای سرمایهگذاران مبتدی، از لحاظ میزان ریسک و بازده، مساعدتر میسازند. امروزه در بازارهای مالی دنیا، به جای خرید و فروش مستقیم سهام، در این صندوقها سرمایهگذاری میکنند تا از دانش و تجربهی مدیران حرفهای برای بالابردن بازدهی سرمایه خود، بهرهمند شود. در واقع، مدیران این صندوق، به کمک جمعآوری سرمایههای خرد، یک منبع مالی بزرگ را فراهم کرده و با تشکیل یک سبد متنوع از انواع اوراق بهادار، ریسک معاملات را کاهش میدهند. در این مقاله تلاش کردیم انواع صندوقهای سرمایهگذاری را به همراه مزایا و معایب آن، معرفی کنیم. شما میتوانید بر اساس سلیقه و استراتژی معاملاتی خود، در انواع این صندوقها سرمایهگذاری کرده و ریسک معاملات خود را به حداقل برسانید.