“Blockchain Wallet” (Blockchain.com) is a digital currency wallet for storing and managing Bitcoin and Ether. This wallet is offered by the blockchain company, whose headquarters is located in Luxembourg. This wallet allows users to transfer digital currency to other users and also return these currencies to the user’s local currency. In the rest of this article, we will have a closer look at this wallet, its working method, and its security coverage.
Dijital para cüzdanları, insanların dijital para birimlerini tutmasına ve yönetmesine olanak tanır. Blockchain cüzdanıyla kullanıcılar bakiyelerini iki dijital para biriminde yönetebilirler: Bitcoin ve Ether.
Blockchain cüzdanı oluşturmak ücretsizdir ve kayıt işlemi çevrimiçi olarak yapılır. İnsanlar, hesap yönetimi için bir e-posta adresi ve şifre sağlayarak hesap oluşturabilir ve sistem, hesaplarını onaylamak için onlara otomatik bir e-posta gönderir.
Cüzdan oluşturulduğu anda kullanıcıya tıpkı banka hesabı gibi benzersiz bir numara olan “Cüzdan Kimliği” verilir. Cüzdan sahipleri, blockchain web sitesine giriş yaparak veya bir mobil uygulamayı indirip bu uygulamaya erişerek cüzdanlarına erişebilirler.
Blockchain cüzdanının kullanıcı arayüzü, hem Bitcoin hem de Ether tokenleri için cüzdanın mevcut bakiyesini ve en son kullanıcı işlemlerini görüntüler. Kullanıcı ayrıca dijital para bakiyesinin değerini resmi veya yerel para birimi cinsinden gösterecek olan dijital para bakiyesine de tıklayabilir.
Çalışma şekli, bir kullanıcının başka bir kullanıcıya belirli miktarda Bitcoin veya Ether için istek göndermesi ve sistemin Come'da üçüncü bir tarafa veya "QR kodu" olarak gönderilebilecek benzersiz bir adres oluşturmasıdır. Bu kodda finansal bilgiler dijital cihazlar tarafından okunabilecek şekilde saklanır.
Bir kullanıcı her istekte bulunduğunda benzersiz bir adres oluşturulur. Kullanıcılar bu benzersiz adresi başkalarından alarak Bitcoin veya Ether gönderebilirler. Gönderme ve alma işlemi PayPal aracılığıyla para aktarmaya benzer, yalnızca dijital para birimi kullanılır.
Blockchain cüzdan kullanıcıları ayrıca Bitcoin ve Ether'i dönüştürebilir. Bunun için kullanıcılara güncel döviz kuruna göre ne kadar dijital para alacaklarını belirten bir sayı önceden gösteriliyor ve elbette bu oranlar işlemin tamamlandığı zamana göre belirleniyor.
Herhangi bir kripto para biriminin blok zincirine işlem girmek zaman aldığından, borsalar bu cüzdanlarda gerçek zamanlı olarak temsil edilmez. Kullanıcılar ayrıca kullanıcı arayüzü aracılığıyla bitcoin satın alabiliyor ve bu hizmet Coinify veya SFOX gibi güçlü borsalar tarafından destekleniyor.
زمانی که ارز دیحیتال بیت کوین در سال ۲۰۰۹ میلادی معرفی شد، همه ما به‌خاطر سرعت بالای انتقال پول از یک نقطه از جهان به هر نقطه دیگر از طریق اینترنت هیجان‌زده شدیم. قرار بود به کمک بیت کوین بتوانیم پرداخت‌های آنی به سرتاسر دنیا داشته باشیم، ولی خیلی زود همه‌چیز تغییر کرد.
هرچه افراد بیشتری به‌سمت بیت کوین کشیده شدند، مدت زمانی که طول می‌کشید یک تراکنش تایید شود هم به همان نسبت افزایش یافت. بدین ترتیب، تراکنش‌ها کند شده بودند و هزینه‌های انتقال هم بالا رفته بود. حتی زمانی رسید که هزینه یک تراکنش به ۳۰ دلار هم می‌رسید. به همین دلیل، دیگر بیت کوین برای پرداخت‌های خُرد مناسب نبود زیرا در بسیاری از مواقع هزینه کارمزد انتقال از خود مبلغ انتقالی بیشتر می‌شد.
با گذشت زمان که این مشکل بیش از پیش خود را نشان داد، توسعه‌دهندگان بیت کوین راه‌های مختلفی را برای حل آن ارائه کردند. یکی از این راه‌حل‌ها، شبکه لایتنینگ است که در این مقاله به‌صورت کامل آن را معرفی می‌کنیم.
قبل از اینکه به سراغ شبکه لایتنینگ برویم باید ابتدا با مفهوم مقیاس‌پذیری آشنا شویم. به بیان ساده، «مقیاس پذیری» (Scalability) به معنای حفظ عملکرد طبیعی شبکه، با افزایش تعداد کاربران و تعداد تراکنش‌ها است.
همان‌طور که اشاره شد، تراکنش‌های بیت کوین در شبکه اصلی آن دچار دو مشکل شدید هستند. یکی اینکه کارمزد این تراکنش‌ها معمولا برای انتقال مبالغ کم به صرفه نبوده و دوم هم این که زمان مورد نیاز برای تایید تراکنش‌ها در شبکه بیت کوین بسیار زیاد است.
حال لایتنینگ با تمرکز روی این مشکلات، امکان تایید تراکنش‌های سریع‌تر و کم هزینه‌تر را فراهم کرده است. بلاک چین‌های جدید برای حفظ ویژگی غیرمتمرکز بودن، مجبور شده‌اند از خیر ویژگی مقیاس پذیری بگذرند. مثلا شبکه بیت کوین فقط قادر به تایید ۷ تراکنش در ثانیه است که برای دست پیدا کردن به پذیرش جهانی این موضوع خود یک معضل بزرگ به شمار می‌رود و بسیاری از سرمایه‌گذاران و کاربران را نگران کرده است.
اواخر سال ۲۰۱۷ و اوایل سال ۲۰۱۸ این مشکل در شبکه بیت کوین با افزایش زمان مورد نیاز برای تایید تراکنش‌ها و همچنین رشد نجومی کارمزدها به روشنی خود را نشان داد.
برای بعضی از کاربران، دنیای رمزارزها تنها به خریدوفروش «بیت کوین» (Bitcoin)، «اتریوم» (Ethereum) و سایر ارزهای دیجیتال در صرافی‌ها ختم می‌شود. این افراد علاقه‌ای به بحث‌های پیشرفته‌تری که در پشت پرده انجام می‌شود ندارند و تنها می‌خواهند از نوسانات این بازار به درآمد برسند.
اما برخی دیگر ترجیح می‌دهند، با پیشرفت‌های این حوزه و مسائل فنی نیز آشنا شده و از این طریق فرصت‌های بیشتری برای کسب درآمد پیدا کنند. اصطلاح DAO یا سازمان خودگردان غیرمتمرکز هم یکی از این مباحث پیشرفته در دنیای رمزارزها است که آشنایی با آن می‌تواند مزایای خاص خود را داشته باشد.
به احتمال زیاد شما نیز جزو این افراد هستید و می‌خواهید بیشتر در مورد DAO و مفهوم آن اطلاعات کسب کنید که در این صورت باید بگوییم جای خوبی آمده‌اید. در ادامه ابتدا یک تعریف کلی از سازمان‌های غیرمتمرکز خودگردان ارائه کرده و سپس به زبانی ملموس‌تر در مورد نحوه‌ی کار آن صحبت می‌کنیم. مهم‌تر از همه می‌گوییم که اصلاً چرا به چنین سازمان‌هایی نیاز هست و کاربرد دقیق آن‌ها چیست.
بنابراین پیشنهاد می‌کنیم حتی اگر تمایل چندانی هم به بحث‌های تخصصی ندارید تا انتهای مقاله همراه ما باشید. کسی چه می‌داند شاید آشنایی با DAO در آینده سودآوری بی‌دردسری را نیز نصیب‌تان کند!
کلمه‌ی DAO مخفف عبارت Decentralized Autonomous Organization است که در منابع فارسی از آن با معادل‌هایی نظیر «سازمان خودگردان غیرمتمرکز»، «سازمان نامتمرکز خودمختار»، «سازمان مستقل غیرمتمرکز» یا «دائو» یاد می‌شود.
در یک تعریف ساده، DAO را می‌توان سازمانی در نظر گرفت که هیچ شخص یا نهاد واحدی روی تصمیمات آن کنترل کامل ندارد. در چنین سازمان‌هایی همه‌چیز توسط اعضا و به شکلی کاملاً غیرمتمرکز انجام می‌شود.
اگر از خوانندگان قدیمی بلاگ مجموعه‌ی حسینی فایننس باشید به خوبی می‌دانید که فلسفه‌ی این مجموعه دوری از تعریف‌های کتابی و غیرقابل‌درک است و تعریفی که در بالا ارائه کردیم، کمک چندانی به درک مفهوم این واژه نمی‌کند. بنابراین برای درک بهتر موضوع می‌خواهیم با مثالی ساده با یک سازمان غیرمتمرکز خودمختار که مدت‌هاست در این حوزه فعالیت می‌کند و احتمالاً شما هم اسمش را شنیده باشید، آشنا شویم.
«یونی سواپ» (UniSwap) یک صرافی ارز دیجیتال از نوع صرافی‌های غیرمتمرکز است که به شکل یک سازمان غیرمتمرکز خودگردان یا DAO فعالیت می‌کند. در این سایت هر کس می‌تواند با اتصال کیف پول دیجیتال خود، به صورت مستقیم و بدون نیاز به انتقال دارایی به حساب صرافی، به خریدوفروش و معامله‌ی رمزارزها بپردازد.
خود یونی سواپ نیز یک ارز دیجیتال بومی دارد که حتماً آن را با نماد «یونی» (UNI) در صرافی‌های مختلف دیده‌اید. این که می‌گوییم یونی سواپ یک سازمان خودگردان غیرمتمرکز به‌شمار می‌رود، به این دلیل است که کاربران این صرافی می‌توانند با خرید مقدار مشخصی از رمزارز UNI و نگهداری آن در کیف پول‌های خود، به عنوان کاربر دارای حق رای شناخته شوند. بدین ترتیب آن‌ها می‌توانند در روند توسعه‌ی صرافی یونی سواپ و تصمیم‌گیری‌های مدیریتی آن نقش داشته باشند.
به عبارت دیگر، هر کاربری که از یونی سواپ استفاده می‌کند و در رمزارز UNI آن سرمایه‌گذاری کرده، می‌تواند پیشنهادهای دلخواه خود را برای ایجاد تغییر در صرافی ثبت کند. بقیه کاربران نیز می‌توانند نظر مثبت یا منفی خود را نسبت به آن تغییر اعلام کرده و به صورت گروهی در تصمیم‌گیری‌های مهم صرافی نقش داشته باشند.
برای همین است که به چنین پروژه‌هایی سازمان غیرمتمرکز خودگردان می‌گویند. غیرمتمرکز به این دلیل که هیچ شخص یا نهاد مرکزی تصمیم‌گیری‌ها را کنترل نمی‌کند و خودگردان هم به این دلیل که خود کاربران مسئولیت توسعه و مدیریت سازمانی که در آن شرکت دارند (در اینجا صرافی)، برعهده گرفته‌اند و کاملاً مستقل هستند.
حال در مثال یونی سواپ این سازمان، یک صرافی غیرمتمرکز بود اما ممکن است پروژه‌های دیگر اهداف متفاوت‌تری داشته باشند.
برای مثال «دیسنترالند» (Decentraland) یک پروژه‌ی متاورسی است که در زمینه‌ی بازی و دنیاهای مجازی فعالیت می‌کند. دیسنترالند نیز یک سازمان خودگردان غیرمتمرکز است زیرا دارندگان ارز دیجیتال «مانا» (MANA) می‌توانند در تصمیم‌گیری‌های آن شرکت کنند.
اول از همه باید بگوییم که در نقطه‌ی مقابل یک سازمان خودگردان غیرمتمرکز، سازمان‌های متمرکز قرار دارند. برای مثال اپلیکیشن «اینستاگرام» (Instagram) را در نظر بگیرید.
این اپلیکیشن به شکل متمرکز اداره می‌شود و کاربران نقشی در مدیریت آن ندارند. در واقع یک شرکت مرکزی به نام «متا» (Meta) یا همان «فیس بوک سابق» (Facebook) تمام مسئولیت مدیریت و ایجاد تغییر در این پلتفرم را برعهده دارد.
چنین شرکتی می‌تواند یک صبح از خواب بیدار شده و تغییر جدیدی در اپلیکیشن اینستاگرام خود اعمال کند که شاید بیش از نصف کاربرانش از آن ناراضی باشند. اما اگر اینستاگرام یک سازمان خودگردان غیرمتمرکز بود، هیچ وقت امکان چنین چیزی وجود نداشت.
در چنین شرایطی برای ایجاد یک تغییر در اینستاگرام، مثل حذف دکمه‌ی لایک از پست‌ها، ابتدا باید پیشنهاد چنین تغییری در صفحه‌ی مخصوص DAO در اینستاگرام به ثبت می‌رسید و سپس کاربرانی که در کیف پول‌های دیجیتال خود رمزارز بومی اینستاگرام را داشتند، نظر مثبت یا منفی خود را نسبت به این پیشنهاد ثبت می‌کردند و تنها زمانی این تغییر در اینستاگرام اعمال می‌شد که رای اکثریت مثبت باشد.
بنابراین مزیت اصلی سازمان‌های خودگردان غیرمتمرکز همین‌جا خود را نشان می‌دهد. در چنین سازمان‌هایی قدرت از غول‌های رسانه‌ای جهان مثل متا گرفته شده و برعهده‌ی خود کاربران هر پلتفرم که زمان و سرمایه‌ی خود را صرف استفاده از آن کرده‌اند، داده می‌شود.
اما باز هم یک سوال مهم پیش می‌آید و آن هم اینکه در یک سازمان خودگردان غیرمتمرکز، رای‌گیری و ثبت نظرات به چه شکلی انجام می‌شود؟ آیا کاربران مجبور هستند مانند رای‌گیری‌های مرسوم در دنیای واقعی، به یک محیط فیزیکی مراجعه کرده و پیشنهاد و رای خود را ثبت کنند؟
در پاسخ به این سوال باید بگوییم که خیر این گونه نیست. در حقیقت تمام روند ثبت پیشنهاد و عملیات رای‌گیری به صورت آنلاین و بر بستر بلاک چین انجام می‌شود.
بدین ترتیب که هر پروژه صفحه‌ی مخصوصی برای این کار در نظر گرفته است و کاربران می‌توانند با مراجعه به این صفحه‌ی اینترنتی ابتدا کیف پول دیجیتال خود را متصل کرده و سپس با انجام یک تراکنش رای خود را از بین گزینه‌های موجود انتخاب کنند.
تمام روند رای‌گیری نیز توسط «قراردادهای هوشمند» (Smart Contracts) مدیریت می‌شود و برای همین امکان تقلب و خطا در آن به صفر می‌رسد. قبلاً به طور مفصل در مورد قراردادهای هوشمند صحبت کرده‌ایم و پیشنهاد می‌کنیم اگر با این مفهوم آشنا نیستید مقاله‌ی «قرارداد هوشمند چیست» را مطالعه کنید.
اما به طور خلاصه قراردادهای هوشمند را می‌توان تکه‌کدهای برنامه‌نویسی در نظر گرفت که تمام مفاد قرارداد از قبل و در قالب کد نوشته می‌شود و به محض احراز شدن شروط اولیه، مفاد توافق شده به صورت خودکار اجرا می‌شود.
موضوع مهم دیگری که باید به آن توجه داشته باشید این است که هر کاربر متناسب با هر مقدار ارز دیجیتالی که دارد به همان نسبت ارزش رای‌هایش نیز بیشتر خواهد بود.
به عنوان مثال در صرافی یونی سواپ هر کسی که در کیف پول دیجیتال خود مقدار ۱۰۰ یونی داشته باشد، رای او نسبت به کسی که ۵۰ یونی دارد، دو برابر ارزشمندتر خواهد بود و تاثیر بیشتری دارد.
دلیل این اتفاق هم کاملاً هوشمندانه است. کاربری که سرمایه‌ی ارزشمند خود را صرف خرید توکن بومی یک DAO می‌کند، مطمئناً نمی‌خواهد که مشکلی برای آن پیش آمده و در ادامه باعث کاهش ارزش رمزارز آن شود.
تصور کنید در یک DAO حجم زیادی از کل رمزارز بومی آن در اختیار یک نفر باشد، درست است که ارزش رای این شخص نسبت به رای کاربران دیگر که رمزارز کمتری دارند، بسیار بیشتر است ولی چون به همان نسبت سرمایه‌ی بیشتری وارد این پروژه کرده، نمی‌خواهد که با شرکت در رای‌گیری‌های خرابکارانه به اعتبار آن پروژه لطمه وارد کند.
«کیف پول بلاک چین» (Blockchain.com) یک کیف پول ارز دیجیتال برای نگهداری و مدیریت بیت کوین و اتر است. این کیف پول توسط شرکت بلاک چین عرضه شده که دفتر مرکزی آن در لوکزامبورگ واقع شده است. این کیف پول به کاربران اجازه می‌دهد، ارز دیجیتال به کاربران دیگر منتقل کنند و همچنین این ارزها را به پول محلی کاربر برگردانند. در ادامه این مطلب نگاه دقیق‌تری به این کیف پول، روش کار آن، و پوشش امنیتی آن خواهیم داشت.
کیف پول‌های ارز دیجیتال به افراد امکان می‌دهد ارزهای دیجیتال را نگهداری و مدیریت کنند. با کیف پول بلاک چین، کاربران می‌توانند موجودی خود را به‌صورت دو ارز دیجیتال مدیریت کنند: بیت کوین و اتر.
ساختن کیف پول در بلاک چین رایگان است و فرایند ثبت نام نیز به‌صورت آنلاین انجام می‌شود. افراد با ارائه یک آدرس ایمیل و کلمه عبور برای مدیریت حساب، می‌توانند حساب ایجاد کنند و سیستم برای آن‌ها یک ایمیل خودکار می‌فرستد تا حساب خود را تایید کنند.
همین که کیف پول ایجاد شد، یک «شناسه کیف پول» (Wallet ID) به کاربر عرضه می‌شود که درست مثل یک حساب بانکی، یک شماره منحصر به فرد است. دارندگان کیف پول با ورود به وب‌سایت بلاک چین، یا با دانلود و دسترسی به یک اپلیکیشن موبایل، می‌توانند به کیف پول خود دسترسی پیدا کنند.
رابط کاربری کیف پول بلاک چین موجودی فعلی کیف پول، هم برای بیت کوین و هم توکن‌های اتر را به همراه تازه‌ترین تراکنش‌های کاربر نمایش می‌دهد. کاربر همچنین می‌تواند روی مانده ارز دیجیتال خود کلیک کند که ارزش موجودی ارزهای دیجیتال را به پول رسمی یا محلی به او نشان می‌دهد.
روش کار به این صورت است که کاربر یک درخواست به یک کاربر دیگر برای مقدار مشخصی بیت کوین یا اتر می‌فرستد و سیستم یک آدرس منحصر به فرد ایجاد می‌کند که می‌تواند برای یک شخص ثالث ارسال شده یا به‌صورت «کدِ کیو‌آر» (QR code) در بیاید. در این کد اطلاعات مالی به نحوی ذخیره می‌شود که برای دستگاه‌های دیجیتال قابل خواندن است.
هر بار که کاربر درخواست بدهد یک آدرس منحصربه‌فرد ایجاد می‌شود. کاربران با گرفتن همین آدرس منحصربه‌فرد از دیگران، می‌توانند بیت کوین یا اتر ارسال کنند. فرایند ارسال و دریافت شبیه انتقال پول از طریق «پی‌پال» (PayPal) است، فقط در آن از ارز دیجیتال استفاده می‌شود.
کاربران کیف پول بلاک چین، همچنین می‌توانند بیت کوین و اتر را به هم تبدیل کنند. برای این کار به کاربران عددی پیش نمایش داده شده که مشخص می‌کند با توجه به نرخ تبادل فعلی چقدر ارز دیجیتال دریافت می‌کنند و البته این نرخ‌ها بر اساس زمان کامل شدن تراکنش مشخص می‌شود.
صرافی‌ها در این کیف پول‌ها در لحظه نشان داده نمی‌شوند، چرا که وارد کردن تراکنش‌ها در بلاک چین هر ارز دیجیتال زمان‌بر است. کاربران همچنین می‌توانند از طریق رابط کاربری، بیت کوین خریداری کنند و این خدمات توسط صرافی‌های قدرتمندی مثل «کوینیفای» (Coinify) یا «اس‌اف‌او‌ایکس» (SFOX) مشارکت می‌شود.
People who are new to few may come across sites and apps in internet searches that reward free bitcoins for doing something like watching a video. These sites are called “Fosset”. Due to the growing space of digital currencies and especially the value of several thousand dollars of Bitcoin, inexperienced people easily spend time on such sites; But most of the time they don’t get much profit.
Fast sites were very prosperous especially in the first years of Bitcoin, but gradually lost their popularity. The reason for this is due to various issues, which we decide to talk about further and see if Fast Bitcoin is really profitable or not? What is the purpose of a site that gives users free bitcoins? Stay with us until the end to get answers to your questions.
A “faucet” is a website (or program) that pays its visitors a small amount of digital currency for free. In fact, users are rewarded as much as a few satoshis (one hundred million bitcoins) every time they do something like viewing an ad or solving a Captcha.
Basically, these coins will gradually reach the necessary quorum after some time, and the user can request a “withdrawal” so that the coins are deposited into his wallet. Some fasts allow withdrawal every few hours and some only once a day. The shorter the withdrawals you make, the lower the amount you will earn per withdrawal.
Well, so far everything looks good. Now we have to see why a fast site gives users free bitcoins? Where does the profit of Fast site come from?
A fast site works on advertising. A site can operate in the field of advertising that has many visitors; So, first, it should attract users to its site, and what better idea than the promise of paying free bitcoins!
A fast site cooperates with all kinds of commercial companies and cloud mining sites and even betting sites and advertises for them and increases the users and income of those companies and receives a lot of money from them in exchange for these services.
Fast site spends part of its income on free coin distribution. However, since the amount of coins that are paid to the user every time they view the ad (or solve captcha, etc.) is very small; Users have to be active for several months to earn a decent amount of coins.
It is possible that during these few months the price of the currency in question will fluctuate and their coins will not be as valuable as before. As a result, many users stop working after a while and without reaching the quorum to request money, and as a result, the profit of the site increases.
Working on fast sites can be so time-consuming and addictive that it disrupts the normal process of life. For example, imagine that a site rewards you with ten thousand satoshis for every viewing of a one-minute ad, but you can only see one ad every 15 minutes.
In such a situation, the user immediately calculates that in the best case, he can do this 4 times every hour and 96 times every day, and he multiplies this value by the week or month and reaches a specific value. It takes hours to achieve the desired result and this may interfere with daily work or normal life activities.
Up to this point in the article, you might think that fasts have no use and were a nuisance from the beginning, but we have to admit that fasts, especially in the past, have played an important role in the crypto space. In the early years of the emergence of cryptocurrencies, especially Bitcoin, the activity of fasts made many people familiar with this technology and learn to work with wallets and transfer digital currency.
Of course, there are those who, when the price of Bitcoin was below $1, obtained significant amounts of Bitcoin in this way, and after ten years, they are now considered among the rich.
Fasts are like a portal that newcomers can use to enter the crypto world, albeit with small amounts. A fast can easily make you own some bitcoins without risking your initial capital. It is interesting to know that many of the old people of this market made their first transaction by withdrawing from one of Fast sites.